Na het bezoek van Eva en Frank, stond de triatlon van Blanca op het programma. Ik keek niet echt uit naar deze wedstrijd, want vorig jaar had ik dit niet als een fijne wedstrijd ervaren; er stonden me nog precies 4 dingen bij: "rennen" door een rio zonder water en veel stenen, stijle hellingen lopen, hitte en afzien.
Ook dit jaar zou het niet koud zijn in Blanca, de voorspellingen waren 37 graden (en dat betekent 37 graden in de schaduw). De ochtend voor de westrijd voelde ik me allesbehalve fit om te racen. De vorige dag was ik in huis gevallen, doordat ik was uitgegleden in een plasje water dat in de kamer lag. Door de val was mijn hele rechter arm stijf en ook mijn nek en schouders, omdat ik daarmee de val had opgevangen. Door de warmte en misschien toch ook een buikvirus dat nu heerst, had ik de vorige dagen een beetje last van mijn buik en de ochtend voor de wedstrijd had ik de nodige keren op de wc gezeten. Conclusie: ik was niet topfit.
De weerspellingen waren in ieder geval juist, want toen we naar de wedstrijd reden om 16 uur was het inderdaad zonnig en 37 graden. In Blanca aangekomen, hadden we gelukkig een parkeerplaats in de schaduw gevonden. Nadat we onze dorsalen hadden opgehaald, zijn we gaan inrijden. Er zat gelukkig wat wind (een warme wind), maar deze zorgde toch voor een beetje afkoeling. De fietsparcour was mooi, maar het asfalt was spekglad, waardoor er toch voorzichtig gereden moest worden, want het was een technisch rolling-hills parcour langs de rio van Blanca. Na het inrijden hebben we de wisselzone ingericht en zijn we naar de startplaats gewandeld. De start was 850 meter van de wisselzone, want er moest stroomafwaarts gezwommen worden in de richting van de wisselzone, om vervolgens 20 km rolling hills te fietsen, en daarna 5,2 km te lopen met 3 steile hellingen naar boven en naar beneden.
Omdat het vorig jaar onmogelijk was om fatsoenlijk te zwemmen en er stukken gelopen moesten worden, doordat er niet voldoende water in de rio zat, had ik besloten om de waterschoentjes van Eva aan te doen. Het water van de rio was lekker fris, waardoor mijn lichaam wat tot rust kon komen. De mannen kregen de eerste start en de vrouwen mochten 3 minuten daarna vertrekken.
Bart had deze week al aangegeven dat hij klaar was om te racen en dat is in Blanca ook gebleken! Direct na de start zat hij in een zwemtreintje met Cesar voorop, David Zamora erachter, en daarna Bart. Het zwemmen ging goed en als 3e kwam Bart samen met Cesar, David Zamora en Jose uit het water. Op de fiets kon David Zamora niet volgen en zat Bart in het kopgroepje met Cesar en Jose. Hier kon Bart niet om klagen. Beide mannen lopen slechter dan Bart, dus Bart koos ervoor om hard te fietsen, waardoor de tweede fietsgroep niet kon bijrijden. In de tweede fietsgroep zaten lopers en die wilde Bart er niet bij hebben. Bart heeft de hele fietsrit op kop gereden en ook hard gereden. Bart zag dat de tweede fietsgroep niet kon bijrijden en had daardoor in het laatste deel minder hard gereden, omdat het superheet was en hij voelde dat ook in zijn buik. Uiteindelijk kwam het 3-tal samen de wisselzone in, en kwam Cesar als eerste de wisselzone uit. Na 200 meter kwam Bart hem voorbij, en nam de eerste positie in. Deze plaats heeft hij niet meer losgelaten en als EERSTE kwam Bart over de meta!!!!
Drie minuten na de mannen, gingen de vrouwen van start (er waren veel vrouwen). Na de start ging Mabel direct aan kop, want die kende de stromingen van de rio goed. Ik probeerde Mabel te volgen, maar dat lukte niet, want de waterschoentjes werkten toch als een rem. Mabel ging aan kop met de zwemster van Costa Calida, en daarachter kwam ik. Deze keer was er wel voldoende water in de rio, en kon het zwemparcour volledig gezwommen worden. Door de waterschoentjes had ik niet zo goed kunnen zwemmen als normaal, maar ik was wel vlot het water uit kunnen lopen. Uiteindelijk ben ik als 3e op de fiets gesprongen, met Barbara vlak achter mij. Al snel had ik de zwemster van Costa Calida voorbijgereden, en zat ik met Barbara opgescheept (een wielrenster). Barbara liet mij het eerste stuk vooroprijden, en alle technische stukken begon zij eraan te trekken. Hiermee was ik niet zo blij, want het putte mij gigantisch uit. Ik heb hier 10 km aan meegedaan en daarna heb ik haar laten gaan. Door de warmte en mijn onstabiele darmen, leek het me verstandiger om mijn eigen constante tempo te rijden, in plaats van een spelletje te gaan spelen met continue versnellingen en vertragingen. De tweede 10 km heb ik in mijn eentje gereden, wat me een stuk beter afging. Ik had de achtervolgsters in de gaten gehouden, en als ik zonder maag- en darmkrampen aan de run zou kunnen beginnen, zou er een derde plaats moeten kunnen inzitten. Mabel en Barbara waren weg, dus een eerste en tweede plaats zat er niet meer in. Het fietsen was goed gegaan, en met een goed gevoel kon ik aan de zware run beginnen. De eerste ronde ging goed, en ik had de nodige mannen voorbijgelopen, omdat ze geen rekening hadden gehouden met de hitte. Ook op de fiets waren er de nodige mensen gevallen, omdat ze de hitte niet onder controle hadden. Doordat ik continu mensen heb ingehaald, gaf me dat extra motivatie. Ik had mijn lichaam tijdens de wedstrijd ook goed verzorgd en was niet te diep gegaan. In de run hadden ze ijskoud water voorzien, waarvan ik iedere ronde een beetje dronk en over mijn hoofd, nek en borst gooide, waardoor mijn lichaam zich kon koelen. Deze truck pas ik altijd toe onder dit soort omstandigen, en mijn lichaam reageert daar heel goed op. Zonder verdere problemen heb ik mijn 5,2 km run kunnen afleggen en heb ik mijn derde positie kunnen behouden, en dus kwam ik als DERDE over de meta! Totaal onverwacht, want in de ochtend was er toch verschillende keren door mijn hoofd gegaan dat ik er toch een kans zou zijn dat ik door de omstandigheden niet zou finishen.
Voor ons beide een totaal superverlopen wedstrijd!!!!! Bart mocht na de wedstrijd nog een tv-interview afleggen!!! Bart twijfelt of dat ze begrepen hebben wat hij gezegd heeft, maar hij heeft althans met veel enthousiasme vertelt over zijn race in Blanca! (aanvulling van Bart: Ze zullen het waarschijnlijk met ondertiteling moeten laten zien, maar toch maar weer mooi een interview in het Spaans gedaan!!) Na de wedstrijd was er vanalles voorzien qua drinken, fruit en eten. Ook was er nog een loterij, waarin Bart een decoupeerzaag gewonnen heeft van Black & Decker. En daarna volgde er een schitterende prijsuitreiking waarin Bart een superzware beker heeft gewonnen van 3,3kg. Een echt kunstwerk!!
Nadat we met al onze triatlon-amigos gepraat hadden, verlieten we, zoals gewoonlijk als laatsten de wedstrijdplaats. Om 22 uur zijn we richting huis gegaan, waar we onze spulletjes hebben uitgepakt, terwijl de pizza´s in de oven zaten. De katze was ook van de partij toen we thuis kwamen, en was ook blij met de overwinningen, want de prijzen zorgden toch alweer voor enkele maanden brokjes-zekerheid :)).Un saludo,
Annika
.jpg)
No hay comentarios:
Publicar un comentario