Duatlon de San Pedro

Afgelopen weekend stond de duatlon van San Pedro op het programma. Voor Bart was dit al de 5e wedstrijd in San Pedro, en voor mij de 3e (San Pedro organiseert ook ieder jaar een triatlon en een acuatlon). De ochtend voor de wedstrijd had Bart totaal geen zin, hij was moe en kon geen motivatie vinden om te racen. Het was zelfs zo erg, dat ik hem al enkele keren voorzichtig had voorgesteld om niet te starten. Ik was daarentegen vol energie en keek al uit naar de wedstrijd die in de namiddag zou plaatsvinden. Het enige waar ik me zorgen over maakte was over het weer. Ze hadden namelijk heel slecht weer voorspeld voor in de namiddag, met regen en onweer, en dat zag ik toch niet geheel zitten. Uiteindelijk hebben we toch beiden onze wedstrijdspullen klaargelegd, en zijn we naar San Pedro vertrokken. Daar aangekomen zijn we onze dorsalen gaan ophalen en het altijd winderige fietsparcour gaan verkennen. Het fietsparcour bestond uit een weg van 2,5 km met 5 drempels, 2 wendepunten en 2 rotondes, dit betekent 40 drempels, 8 wendepunten en 8 rotondes op een circuit van 20 km. Na het inrijden op het fietsparcour begon Bart zijn wedstrijdspirit dan toch een beetje te komen. Nog even de wisselzone inrichten en wat inlopen en daarna kon de wedstrijd beginnen. En we hadden nog altijd zon en het was zelfs vrij warm!

De mannen kregen zoals altijd de eerste start, en de vrouwen 3 minuten later. Blijkbaar was Bart zijn wedstrijdspirit na de warming-up alleen maar groter geworden, want ik was geheel verbaasd om hem bij de snelste lopers te zien in de eerste 5 km. Na de eerste run zat Bart dan ook direct op de fiets in de kopgroep (3 mannen) met zijn 2 grootste concurrenten voor de Murcia-Liga. Op de fiets werd er eerlijk geraced, en allen deden evenveel werk, waardoor het onmogelijk werd voor de andere mannen om nog bij dit kopgroepje te komen. Op het einde van het fietsonderdeel probeerde Emilio nog te demareren, een rare aktie, maar niet ongunstig voor Bart! Bart reed het gat direct dicht. Op dat moment, ongeveer een 500 m voor de wisselzone, besloot Emilio dan maar om zijn schoenen uit te doen. Bart bedankte hem hiervoor met een demarage, waarbij Emilio op 10 sec achterstand gezet werd bij de start van de 2e run. Deze 10 sec waren genoeg om Emilio een mentale klap te verkopen, waardoor Bart van hem geen last meer had. Daarna ging de strijd tussen de nummer 1 en 2 van de Murcia-Liga. Het kwam op een eindsprint aan, en Bart kwam als nummer 2 met een zeer tevreden gevoel over de meta!! Podium en een vaste 2e plaats in de Murcia duatlon Liga!! En een 2e plaats in deze duatlon voor de mannen van CT Aguilas!

Bij de vrouwen was er veel opkomst. Met een 20-tal vrouwen gingen we van start, waarvan 7 vrouwen van CT Aguilas! Radka was ook weer aanwezig, dus de eerste plaats was al bekend, en de nummer 2 en 3 waren eigelijk ook al op voorhand bekend. Ik voelde me sterk vandaag en de eerste 5 km gingen Luz en ik er als een speer vandoor (4e en 5e positie). Samen hebben we een goed tempo gelopen en dit bleek ook uit de looptijd, een 21.16! Na een relatief ¨snelle¨ wissel ging ik als 4e vrouw de wisselzone uit, waarna ik het fietsparcour alleen heb afgelegd, met een gemiddelde snelheid van 32 km per uur. Na het fietsparcour was ik zo goed als zeker van mijn 4e plaats. Ook de 2e run ging goed, en met een 11.18 kwam ik als 4e over de meta, wat op dit moment een 4e plaats in de Murcia-duatlon-liga betekent. Ook met ons vrouwen-team van CT Aguilas deden we goed, een 2e plaats in deze duatlon en een vaste 2e plaats in de Liga.

Nadat we onze prijzen hadden opgehaald en we bijgekletst hadden met onze duatlon amigos, hebben we nog even langs de kust gewandeld. Maar dit was niet van lange duur, want de eerste regendruppels begonnen al te vallen. Vervolgens zijn we in de plenzende regen naar huis gereden, waar de witte katse ons al zat op te wachten.

Dit was tot zover Murcia Sportnieuws.

Saludos,

Annika

Spaans kampioenschap duatlon voor autonomias in Vitoria

Zoals de titel al aangeeft stond er afgelopen weekend een ander soort wedstrijd op het programma. In tegenstelling tot de regionale wedstrijdjes mochten we afgelopen weekend Murcia gaan vertegenwoordigen in het spaans kampioenschap duatlon voor autonomias. Hier strijden alle provincies van Spanje tegen elkaar met hun beste 8 mensen. Naargelang uw positie in het klassement van de wedstrijd krijgt ge punten. En de punten van de eerste 6 van iedere provincie worden bij elkaar opgeteld. Er wordt gekeken naar de vrouwen apart, de mannen apart en alles samen. Door onze resultaten in de afgelopen regionale wedstrijden waren we geselecteerd voor het team.
Ieder jaar moet een andere provincie de wedstrijd organiseren, en dit jaar was het Euskadi. De wedstrijd was in de hoofdstad van de provincie, namelijk Vitoria. Dat betekent toch een 800 kilometer van Murcia.

Zaterdag ochtend voor dag en dauw zijn we opgestaan omdat de bus om twintig na zes langs de universiteit zou komen. Alles verliep best volgens plan, en ook de bus had niet echt veel vertraging. Dus rond iets voor zeven vertrokken we richting Baskenland. Enkel nog een aantal mensen oppikken net achter Cieza, en de laatste stapte op in Madrid. Op aanvraag van Annika was er een bus met wc. Wat toch zeer confortable bleek te zijn ook voor anderen. De reis verliep eigelijk zonder veel problemen en we waren ook op tijd voor het middag eten.

Dat bestond uit een groenten hutsepot, daarna een stuk vlees met frietjes voor degene die dat wilden, en als desert was er fruitsalade. De frietjes hebben we vervangen door brood, en al bij al was het een goede maaltijd. Na het middag eten ging de reis verder. Het landschap was al behoorlijk veranderd en naarmate we korter in de buurt van bestemming kwamen leek het al niet meer alsof we in hetzelfde Spanje zaten als dat we vertrokken waren. Groene velden, bomen, bergen en riviertjes. Ondanks dat Murcia momenteel zeer groen is, was het toch een verandering.
Rond een uur of zes kwamen we ter plaatse. Even alles snel uitladen, omkleden, en dan uitwaaien op de fiets voordat de zon onder ging en het echt steen koud zou worden. We hebben dan moet een groepje het parcour verkend en na de wedstrijd ronde twee keer gereden te hebben was het voor ons al wel goed. Het begon ook flink koud te worden. Dus zijn we met een deel van de groep terug naar het hotel gegaan terwijl de ander helft het parcour nog x keer gereden heeft.
Omdat we nog heel wat tijd hadden voor het avond eten, konden we nog even gebruik maken van de luxe van ons hotel.

Ook op het avond eten waren we mooi op tijd. Enkel het team van Madrid (met onder andere Ana Burgos om er maar een van te noemen) was voor ons. Het was een soort bufet met pasta (bolognaise of gewone tomaten saus), vlees (kip of ternera) of vis met gebakken aardappelen. Als desert was er de keus uit fruit, yoghurt en natillas. Er was meer dan genoeg en we hebben er alleszinds flink van gegeten (sommige dan net iets meer dan anderen!!). Na het eten was er nog even de voorbespreking van de wedstrijd en de het uitdelen van de dorsalen, en rond een uur of half elf waren we in onze kamer.

Annika moest als eerste starten, namelijk om tien uur, dus om zeven uur ging de wekker. We hadden ons eigen ontbijt bij, omdat ge voor de wedstrijd geen rare dingen wilt eten die niet lekker vallen. Het was buiten vrieskoud, dus was het even wikken en wegen wat het beste was om aan te doen. Annika had zich toch ook nog met protection oil ingesmeerd, maar omdat de zon zeer snel uitkwam, was het aan het begin van de wedstrijd toch al een redelijke temperatuur. Terwijl Annika al haar rituelen voor de wedstrijd aan het doen was heb ik alle spullen weer bij elkaar gepakt, want we konden na de wedstrijd niet terugkomen naar de kamer. Om negen uur is Annika samen met de andere vrouwen (Carmina, Raquel, Trini, Mabel, Barbara, Luz en Victoria) naar de wedstrijd zone gegaan om de wisselzone in te richten en zich op te warmen.

Om tien uur was ik ook daar en net op tijd om de vrouwen in de camera de llamada te zien gaan om daarna provincie per provincie naar voor geroepen te worden en hun plaats aan de startlijn in te nemen. Het niveau is behoorlijk veel hoger dan een normale regionale wedstrijd en bij de vrouwen is ook de hoeveelheid behoorlijk anders. Annika was slim begonnen en had zich niet laten opblazen door de menigte en daarvan had ze in de tweede ronde de vruchten gedragen. Er was dan ook een zeer scherpe eerste looptijd uitgekomen, voor de eerste keer dit jaar onder de 22 minuten (21:48) en dit op een parcour dat niet bepaald vlak was. Ze kwam met een hele groep vrouwen in de wisselzone waaronder ook twee van Murcia (Luz en Barbara). Op te fiets hebben ze nog enkele andere groepjes ingereden zodat de groep steeds groter werd.

Aangezien het parcour toch zijn gevaarlijke punten had, was het goed opletten op valpartijen of botsingen. Maar gelukkig is alles goed verlopen. Annika had het goed gespeeld en gezorgd dat ze in het midden van de groep hing en enkel werken wanneer het nodig was om zich voor de laatste run te sparen. In de laatste run heeft zo alleszinds de meeste vrouwen van haar groep achter gelaten, en kwam met een 66 ste positie over de meet. Dit als vijfde vrouw van Murcia en telde dus mee voor de punten, Carmine had de beste classificatie van Murica met een 9e individuele plaats. De vrouwen van Murcia hadden het zeer goed gedaan met een 8e plaats van de 16 provincies.

Na het vrouwen spectakel mochten de mannen aan komen draven. We waren met een iets minder sterk team daar en we hadden ook veel jongens die voor de eerste keer een nationale wedstrijd deden. Dit soort nationale wedstrijden zijn totaal anders dan de regionale wedstrijden omdat het niveau veel hoger is en omdat ge maar weinig mensen kent. Dus het is normaal dat ge de eerste keren de boot in gaat. Het team bestond uit Sebas, Andres, Jose, Fransisco, Fransisco, Bedmar en Pedro.
Na de team voorstelling begon de wedstrijd, zoals verwacht, zeer snel. Heel wat jongens hadden zich toch vergist over hun capaciteit, en in de tweede ronde kon ik er toch nog de nodige inhalen. Maar goed, want daar van achter is maar eenzaam.

De eerste mannen klokten een 15:30, wat voor mij net een stap te snel was, zeker omdat het geen vlakke 5 kilometer was. Met een 16:40 (een 75ste looptijd) kwam ik in de wisselzone, waar ik zo snel mogelijk mijn fiets pakte en aan een inhaal race begon. De eerste ronde heb ik voornamelijk gebruikt om in de best mogelijke groep te komen. Er waren 2 manen alleen op kop, dan was er de kopgroep, en in de tweede groep zat ik. Dit was een behoorlijk grote groep en bevatte voornamelijk alle mensen die harder dan mij gelopen hadden in de eerste 5 kilometer.

Daarom dat ik in de twee ronde geprobeerd heb om deze groep te verlaten en er alleen of met en paar er van door te gaan. Maar dat kreeg ik niet voor elkaar. Waardoor ik besliste om me de laatste ronde iets meer naar achter in de groep te begeven om me voor te bereiden op de laatste 2,5 kilometer. Omdat in de laatste kilometer iedereen probeert naar voor te geraken om als eerste in de wisselzone te zijn, heb ik me toch maar een beetje van achter gehouden. Questy om de kans op ongelukken te verkleinen. Op een smal stuk, raakte iemand een pion, die daar stond om de twee fiets richtingen van elkaar te scheiden. Deze pion vloog het pak in, maar wonder boven wonder is niemand op de grond gegaan. Omdat ik aan de buitenkant reed kon ik naar de andere weghelft uitwijken, maar bij deze plotse beweging hoorde ik een knak in mijn achterwiel. Gelukkig was het nog minder dan een kilometer. Ik ben bij de laatste van mijn groep van mijn fiets gesprongen, en mijn ene loopschoen wou niet onmiddellijk aan waardoor ik opnieuw moest stoppen om mijn schoen goed aan te doen. Desondanks heb ik toch nog een behoorlijke goede twee run gedaan en ben ik ongeveer in het midden van mijn groep aan de finish gekomen. Met een 58ste plaats was ik dan ook tevrede. Ik was de tweede van Murcia, Sebas liep net iets voor mij, maar daar zaten dan ook 5 mensen tussen. Dat is bij soort wedstrijden, iedere meter wordt opgevuld. Daarna was het even wachten op de andere van Murcia. Ondanks dat iedereen alles gegeven had, was het eindresultaat een beetje tegenvallend, namelijk een 15de plaats van de 16 provincies.
Toen ik na de wedstrijd mijn fiets ging ophalen zag ik wat de knak in mijn achterwiel was, namelijk een gebroken spaak. Ik heb geluk gehad want als dat net wat vroeger gebeurd was, dan had ik de wedstrijd niet kunnen uitdoen.
Vervolgens was het snel douchen en daarna terug naar het hotel om middag te eten. Dit keer hadden we Madrid verslagen en stonden als eerste aan het middag eten. Wederom was het een buffet met ei, rijst, tomatensaus, gebakken ternera en kip, frieten en brood en ook weer heel lekker. En het dessert was hetzelfde als gisteren. Na het eten was het nog de laatste spullen in de bus laden en kon de terugreis naar Murcia beginnen.

De terugreis was iets minder confortable verlopen. Omdat Real Madrid moest spelen, hadden ze ervoor gekozen om via Zaragoza te rijden. Dit betekende dat we een heel stuk over een secundaire weg moesten. Dit was behoorlijk shaken. Daarbij was de septische tank van de toilet op de bus vol, zodat de wc buiten gebruik was. Daarbij komt nog de hele wetgeving van wanneer een buschauffeur mag stoppen en hoelang hij dan moet rusten. We hadden namelijk maar 1 chauffeur bij, wat toch behoorlijk raar is voor een dergelijke reis. Wanneer we dan gestopt waren om te eten, bleek dat alles daar dicht was, maar we moesten dan daar minstens een half uur blijven wachten voordat we weer verder konden. Dit maakte dan dat we uiteindelijk om half elf ergens in een tankstation-fastfood bar nog wat gegeten hadden. Gelukkig waren we goed voorzien weggegaan moet een volle koelbox en tas vol met eten. Uiteindelijk kwamen we om half twee aan op de universiteit. Dan ben ik snel op de fiets naar huis gereden om de auto te halen terwijl Annika bij de tassen bleef. Ze was nog vergezeld geworden door Tere en Jorge. Om twee uur waren we terug thuis, waar de Katse al op ons aan het wachten was, want die had ons wel gemist de afgelopen dagen.

Zo dan heb ik het toch nog op de valreep gehaald om het verslag van vorig weekend af te krijgen.

Groetjes,

Bart

Voor meer fotos:

http://picasaweb.google.es/loumbart/VitoriaWeb?authkey=Gv1sRgCK7K3IaD1qH-qAE&feat=directlink

Duatlon van Fuente Alamo

Hola,

Met enige vertraging dan toch een verhaaltje over het weekend. Zaterdag stond de duatlon van Fuente Alamo op het programma en zondag werd het een uitstapje naar de Sierra Espuna, waar we sinds lange tijd niet meer geweest waren.

Ik zal maar beginnen bij het begin, de duatlon.

Het was een iets langere dan normaal, namelijk 7-30-3.5, maar in tegenstelling tot Caravaca was het geheel vlak, maar dan echt heel vlak, niet eens een brug. Maar we kunnen er beter aan gewoon worden, want de rest van de duatlons in Murcia zijn van hetzelfde.

We waren alleszinds op tijd vertrokken, zodat we ook een van de eerste waren om onze startnummers op te halen. We waren er op hetzelfde moment als een van Annika haar concurrenten, Radka, die eigelijk al direct haar geld had kunnen vragen. Als Europees kampioene duatlon had ze niet veel concurrentie te verwachten vandaag.

Tot grote ontgoocheling kwam ik er al snel achter dat het wedstrijd t-shirt een roze t-shirt was. Aangezien ik dat hoor aan te houden tot de volgende wedstrijd werd ik daar niet echt vrolijk van. Gelukkig dat we weer snel een andere wedstrijd hebben.

Het weer was alleszinds helemaal omgeslagen ten opzichte van een week eerder. Aan temperaturen van dik boven de 25 graden is toch wel weer even wennen. Aangezien we mooi op tijd waren hebben we rustig alle spullen uitgepakt en zijn Annika en ik nog even wat gaan inrijden. We hadden al direct door dat er ook weer wind was, maar daarvoor staat Fuente Alamo bekend. Annika heeft de eerste helft van het parcour gedaan, ik heb de ronde 1 keer gereden (een 10 tal kilometer als normaal). Het gevoel in de benen was niet geheel slecht, maar ze hadden ook al beter gevoeld. Bij Annika ging het allemaal ok, en ze had ook geen zenuwen (dit is een letterlijke citatie van Annika!!). Ondanks dat het er weer naar uitzag dat we vertraging zouden oplopen, waren we zeer goed op tijd gestart. De mannen kregen een lichte voorsprong voordat de vrouwen er achter aan kwamen. Aangezien het begon met 7 kilometer, lag het tempo een beetje lager dan normaal. Het lopen ging naar mijn gevoel best goed. Twee lopers waren er van door, maar nooit te ver om ze op te fiets te pakken (tenminste dat was mijn gedachte op dat moment). Net binnen de 22 minuten kwam ik in de wisselzone vergezeld met de almeria man, die al met zijn outfit aangaf dat hij niet echt veel wou doen vandaan.

En dat bleek ook al direct op de fiets. Ik had nog proberen om snel te wisselen om hem eventueel daar achter te laten, maar hij was ook rap. Het duurde niet lang voordat ik de eerst volgende loper had ingehaald. En toen begon het spelleke. Het enige wat mijn twee mede fietsers konden doen was in mijn wiel hangen. Ik had geprobeerd om ze eruit te krijgen door een demarage na een bocht, maar aangezien dat het allemaal zo vlak was als een pannenkoek, en toch wel wat wind stond en mijn benen nog niet bepaald hersteld waren van de run, was het me niet gelukt. Dus was ik maar overgegaan naar de tweede optie, namelijk proberen niet te veel te doen en er voor te zorgen dat ik even achter hun kon rusten. Maar dat was me niet gelukt, als ik vertraagde deden zij dat ook en na 10 kilometer met die twee in mijn kont, zag ik dat er ook een derde bij was gekomen. Dat is een ex-prof wielrenner van Kelme, die dat allemaal had aanschouwd en natuurlijk al helemaal in zijn nopjes was toen hij dat zag. Hij heeft daar een paar minuutjes gehangen om dan 1 keer explosief te demareren. Aangezien ik nog geen seconde even had kunnen rusten zat het voor mij er niet in om de demarage te dichten, en de twee die in mijn wiel hingen, hebben het heel even geprobeerd, maar hadden dan als snel beslist om de poging te staken. Dus in plaats dat we even hadden samen gereden om de eerste te pakken, die aan normale snelheid direct gepakt zou geweest zijn, kwam het er dus op neer dat we de eerste dus niet te pakken hadden, en dat er dan ook nog iemand anders voor zat. In de tweede ronde heb ik nog een paar keer geprobeerd om ze kwijt te spelen, maar het is me nooit gelukt. En in de derde ronde heb ik niets meer gedaan om mij toch nog een beetje voor te bereiden voor de laatste run. Ik had de slechtste kaarten in handen omdat het beide zeer goede lopers zijn, en dat bleek al snel. Ik had een zeer snelle wissel waardoor ik een 10 tal seconden had genomen, maar Emilio liep me voorbij na kilometer 1 van de drie en een half, en de almeria man kwam me in de laatste kilometer voorbij. Ik heb nog geprobeerd om bij te blijven maar bij zijn tweede versnelling heb ik hem moeten laten gaan. Dus uiteindelijk een vijfde plaats. Ik kan zeer te vrede zijn over mijn looptijd, maar mijn fietstijd was belabberd slecht, bijna 3 minuten trager dan vorig jaar. Eindgevoel was toch negatief met name over de manier waarop het gegaan was.

Annika was slim aan de wedstrijd begonnen, als ervaren atlete ondertussen, was ze met een goed tempo van start gegaan om daarna de slachtoffers van overmoed een voor een voorbij te gaan.

Na een tevrede eerste run, duurde het niet lang voordat ze Pili, een loopster die in de eerste run altijd voor is, te pakken had. Op de fiets heeft ze nog stevig zitten doorrijden, want in de laatste ronde heb ik nog geprobeerd om haar voorbij te rijden. Dat was dan wel gelukt, maar snel liepen we niet uit. Op de fiets heeft ze alleszinds nog vriendjes gemaakt. Een aantal mannen die ze had voorbij gereden, waren best tevrede dat ze, ondanks dat het verboden is, bij haar konden stayeren. Ze hadden alleszinds al direct geinformeerd of Annika de volgende wedstrijd ook weer komt!

Aangezien ze haar positie al veilig had gesteld op de fiets (een vijfde plaats), waren de laatste drie en een halve kilometer eerder een formaliteit. Een mooi resultaat aangezien ze haar grootste concurrenten allemaal dik had achter gelaten.

Tijdens de ceremonie protocolair hadden we nog even de gelegenheid genomen om met Radka te praten, een vriendelijke Tsjechische prof altete.

Ze is 24 jaar en woont nu tijdelijk in Granada om te trainen. Ze is zich aan het voorbeiden op triatlon en we kunnen haar alleszinds nog in de meeste wedstrijden verwachten tot zeker half mei of zo. Verder hebben we nog even zitten praten met Barbara en Alberto en de hele kroost.

We hadden hun dit jaar nog maar nauwelijks gezien, dus dat was best leuk. Na nog een beetje genetwerkt te hebben met de rest van het duatlon-triatlon wereldje zijn we teruggekeerd naar Murcia.

Zondag ochtend was het stralend weer, en we waren aan het twijfelen tussen gaan wandelen of te gaan fietsen. Als gevolg van de beroerde fietstocht van gisteren had ik meer behoefte aan wandelen. In de late voormiddag zijn we richting sierra espuna gereden, volgeladen met drinken eten en de kindjes. We hebben bij het visiterscentrum geparkeerd en waren alleszinds niet de enige die vandaag naar de sierra espuna wilden gaan. We beginnen al echt spaans te worden aangezien we van nature al beginnen aan te voelen waar we naar toe moeten!!! Het enige verschil was dat we daar dan net een paar meter verder gingen wandelen.

We waren van plan om een loep te doen, die bij het visiters centrum begon, langs El Berrio, naar boven, om dan weer af te dalen. In totaal toch een wandeling van bijna 6 uur (inclusief een half uurtje middag pauze om onze boterhammetjes op te eten met uitzicht over de vallei,

stilte en een lekker zonnetje). Het laatste uurtje had Annika het wel een beetje gehad, maar aangezien het enkel nog berg af was, viel dat allemaal nog wel mee. De temperaturen waren toch al weer behoorlijk gedaald, en we waren blij om weer bij de auto te zijn. Daar hebben we nog wat gegeten voordat we terug huiswaards keerden.

Dat was het dan weer.

Bart

Duatlon y Concentracion in Caravaca

Afgelopen weekend stond alles in teken van duatlon. Na een drukke week van werk, stress, presentatie voorbereidingen, trainingen, en niet te vergeten de recuperatie van de trainingen met Jan en Miep!!, stonden we zaterochtend al om 8 uur op om de spullen klaar te leggen voor een weekendje Caravaca.
Om 13 uur la comida, en daarna op naar Caravaca voor de duatlon wedstrijd. Het weer was goed: zon en meer dan 20 graden. In Murcia had het de hele ochtend flink gewaaid met windstoten, maar gelukkig waren de windstoten in Caravaca een stuk minder. Toen we in Caravaca aankwamen hebben we onze dorsalen opgehaald, deze keer kregen we geen shirt maar een mooie reistas met inhoud. Nadat we onze spulletjes klaargemaakt hadden, vertrok ik op de fiets om in te rijden, en toen bleek dat ze het fietsparcour veranderd hadden... waren we 2 weken geleden speciaal naar Caravaca gegaan om het parcour te verkennen, bleek dat ze toch hetzelfde fietsparcour hadden als afgelopen jaar. Gelukkig waren we vorig weekend nog met Jan een bergtraining gaan doen in Caravaca, waarvan een gedeelte het duatlonparcour was (de weg van Caravaca naar Moratalla en terug), dus waren we toch niet geheel onvoorbereid (Bart was vorig jaar ook in Caravaca gestart). Nadat we ingereden hadden, onze wisselzone hadden ingericht en hadden ingelopen, was het wachten op de start van de wedstrijd. Op zijn spaans, was het allemaal een beetje uitgelopen en uiteindelijk zijn we ongeveer een uur later gestart. Bart had als eerste zijn start en ik 5 minuten daarna. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen waren er de nodige profs aanwezig, waardoor er behoorlijk niveau aanwezig was.

Bart was goed begonnen, 20 seconden na de eerste loopgroep, kwam hij in de wisselzone aan, en bij de eerste berg zat Bart al bij de eerste groep. Een aantal keer heeft hij geprobeerd weg te rijden bij de groep, maar het is niet gelukt, omdat het niveau behoorlijk hoog was, waardoor ze op de stukken bergaf steeds weer bijrijden. Net voor de laatste berg van het fietsparcour zet Villa Plaza een aanval in, met het gedacht dat hij samen met Bart zou kunnen wegrijden. Maar dit verliep net iets anders, Villa Plaza springt, Bart gaat erachter aan, en springt dan ook, maar dit alles gebeurt net voor de laatste berg...., waardoor Bart zijn benen verzuurd waren voordat de berg begon, waardoor hij de groep moest laten gaan. Na de wissel heeft hij nog een goede run gedaan, en als 8e kwam hij over de finish. Een goed resultaat in dit gezelschap met een 1e fietstijd!!!, maar niet tevreden over hoe het stuntje van Villa Plaza was uitgepakt. Bart had nog een envelop gekregen met 50 euro, want bij de mannen waren er 10 prijzen (bij de vrouwen maar 3).

OK, nu mijn wedstrijd, de duatlon van Caravaca was de eerste wedstrijd dit jaar waar ik met een goed gevoel uitgekomen ben. Mijn allergie is voorbij en dus ben ik ook voor de eerste keer zonder slaappillen kunnen starten, en dat maakt toch een groot verschil. Dat er geen podium voor mij zou zijn, wist ik al op voorhand, want met de europees kampioene en een paar vrouwen van de spaanse duatlonselectie, moest ik niets verwachten. Daarentegen had ik wel een belangrijke wedstrijd, want doordat ik slecht had gepresteerd in de afgelopen wedstrijden moest ik mij dit weekend waar maken, om mee te mogen naar het spaans kampioenschap duatlon voor autonomias in Victoria. Aangezien Bart zo-ie-zo al in de selectie zat, wilde ik natuurlijk ook in de selectie zitten. Mijn eerste run was heel goed verlopen, net achter Pili en Maria Jesus (twee loopsters) ben ik in de wisselzone aangekomen, en op de eerste berg, ben ik hun al voorbij gereden, vervolgens heb ik alles alleen gereden, en in de tweede helft van het fietsparcour (wendepunt-parcour) zag ik dat ik mijn concurrentie voor de selectie al ver had achtergelaten. Op de fiets ben ik nog verder uitgelopen en in de laatste run moest ik enkel nog aankomen. Een geslaagde wedstrijd, en een plaats in de duatlon selectie!!! Uiteindelijk ben ik 8e geworden van de 16 vrouwen. Om een indicatie te geven dat ik nooit een profcarriere moet nastreven: ik kwam 12 minuten na de europees kampioene aan de meta, maar toch was ik heel tevreden met het resultaat, en heb ik me super vermaakt.

Na de ceremonie, en alles opgeruimd te hebben gingen we naar de jeugdherberg van Caravaca, waar we een concentracion hadden met de jeugd en duatlon selectie van Murcia. Jammergenoeg lieten een aantal mensen het afweten, maar desondanks was het een super geslaagd weekend. Toen we bij de jeugdherberg aankwamen, kwamen we erachter dat we in slaapzalen zouden gaan slapen. Dat zagen we toch niet echt zitten, omdat we doodop waren, en in een slaapzaal zouden we zeker geen oog dichtdoen, daarom besloten we wijs om het hele programma mee te doen, maar toch maar lekker in ons eigen bedje te gaan slapen. In de avond hebben we met de hele groep gegeten (spaghettie-soep, brood, ensalada, lomo, frieten en worst in tomatensaus). Daarna kregen we op video te zien hoe onze wissels waren in de duatlon van Caravaca. Dit was zoals altijd weer hard lachen om te zien wat iedereen toch maar voor stunten uitsteekt in de wisselzone!!! Daarna zijn we naar huis gereden, waar we snel gedoucht hebben en in bed gedoken zijn. Om 8 uur de volgende ochtend snel uit bed, ontbijten en terug naar Caravaca (40 min rijden met de auto). Daar aangekomen, kregen we te horen dat de mensen nauwelijks geslapen hadden, dus waren we blij dat we thuis geslapen hadden. Om 10 uur zijn we met een grote groep van ongeveer 30 mensen op de fiets vertrokken voor een fietstocht door de bergen van Caravaca. Het was werkelijk supermooi weer, en de route was prachtig. Ik moest er toch even aan wennen om in zo een grote groep te rijden, met een snelheid van 60 km per uur afdalen, met mensen rechts, links, voor en achter, was toch maar een beetje eng. Voor een aantal jongeren was de fietstocht toch wat teveel, ze waren allemaal actief begonnen, maar de laatste berg was toch teveel. Daarom hebben Bart en ik in het laatste deel bezemwagen gespeeld. Bart heeft er een paar de bergen overgeduwd, omdat ze helemaal leeg waren, en ik heb ze verzorgd qua drinken en daarna ook qua eten. We hadden ons althans goed vermaakt. Na de fietstocht van 75 km door de bergen, kwamen we terug bij de jeugdherberg aan. En daar stond paella op ons te wachten met rijst, kip, groenten en ensalada. Het was vechten om het eten, en werkelijk alles was opgegaan, het was dan ook een zwaar weekend.
Na het eten was het woord aan mij. Na een week lang voorbereidingen voor mijn presentatie over voeding en sport, was het dan zo ver. Naar mijn schatting waren er ongeveer 25 mensen komen luisteren naar mijn presentatie, en het werd zeer goed ontvangen. Ik had verschillende delen met theorie, maar ik had ook een deel waarbij de mensen actief moesten meedoen. Ik had 9 voedingspatronen gepresenteerd, en aan de hand daarvan moesten de mensen meedenken wat er ontbrak of wat er fout was. Daarna konden de mensen ook nog vet meten en hun index bepalen. Na de presentatie, was het nog afscheid nemen van iedereen, en daarna begon de terugreis naar Murcia. Om 17-18 uur waren we weer terug thuis, waar de witte katse ons al stond op te wachten.

Tot zover het sportnieuws vanuit Murcia

Groetjes,
Annika