Triatlon Jumilla

Oef... om 6 uur de wekker. Insmeren, aankleden, wedstrijd-ontbijt, de laatste spulletjes inpakken, sleutels zoeken :(, en op naar Jumilla. Het was eigelijk de bedoeling dat Eva en Frank gelijk met ons zouden vertrekken, maar ze hadden zich verslapen! Om 7 uur zijn we vertrokken richting Jumilla. Het was buiten echt super!! 18 graden toen we naar Jumilla reden. Daar knapte ik althans van op, auto-raampje open en genieten van temperaturen onder de 20 graden! In Jumilla aangekomen hoorden we dat Bart de eerste start had om 10 uur en ik de tweede om 11 uur. Dat hadden we niet verwacht, want vorig jaar kreeg Bart de laatste salida. Maar eigelijk kwam dat goed uit, want ik hou ervan om alles op mijn gemak te doen, en Bart houdt wel van om niet te veel tijd over te hebben voor de start. Eva en Frank waren toch relatief snel daar, en hebben ons goed geholpen. Zij zijn onze dorsalen gaan ophalen, terwijl wij gingen inrijden. Vervolgens is Frank met Bart meegegaan voor de laatste wedstrijdvoorbereidingen, en Eva met mij. Toen we richting de wisselzone gingen kwamen we Isaac Lopez tegen, dat was een tegenvaller... want die had zich vandaag ingeschreven (wat nog kon omdat de wedstrijd niet vol zat), en die wilde hier natuurlijk ook zijn geld komen ophalen.

De wedstrijdorganisatie verliep heel goed, en net iets na 10 uur ging Bart van start. Hij zat in de baan met de beste zwemmers, en hier zou hij normaal gesproken van hebben moeten profiteren. Het tegenovergestelde gebeurde, waar ik totaal niet blij mee was.

Isaac Lopez (prof) gevolgd door Jesus van Lugo (prof) waren met zijn tweeen weg (zoals verwacht). Cesar (beste Murcia-zwemmer onder de triatleten) nam de derde positie in, en daarna had ik Bart verwacht. Blijkbaar had Bart met Abril gepraat en die zou op Cesar zijn voeten gaan liggen, en daarachter zou Bart dan zwemmen. Nu bleek dat Abril Cesar helemaal niet kon volgen, en dat Bart onder zijn kunnen aan het zwemmen was... Uiteindelijk is hij Abril voorbij gezwommen, maar was Cesar weg, dus was Bart Abril aan het trekken... Nou ja, niet geheel volgens plan, en Bart was er zelf ook niet blij mee, en had niet verwacht dat Abril zo traag zou zwemmen. Na het zwemonderdeel zaten Isaac en Jesus samen op de fiets. Daarachter vormde zich een groepje van vier, waaronder Bart, Abril, Cesar en Tudela. Bart had zijn nieuwe ligstuur erop, wat heel goed ging. Bart zijn fietsvorm is aan het terugkomen! en voelde zich sterk op de fiets. Hij heeft dan ook het meeste gewerkt van dit groepje.

Daarna kon de run beginnen. Isaac en Jesus hadden op de fiets afgesproken dat ze samen over de finish zouden gaan, en dit zorgde voor een niet-spectaculaire strijd voor de 1e en 2e plaats. Bart en Abril hebben gestrijd voor de 3e plaats. Eerst dacht Bart dat het erin zou zitten, maar Abril is hem toch voorbij gelopen.

Een VIERDE plaats voor Bart!!

De vrouwenstart was om 11 uur. Het was een feit dat ik de voorbereidingen op mijn gemak kon doen, maar dat maakte wel dat intussen de temperaturen gestegen waren! Het zwembadwater was in ieder geval verfrissend, dus dat was ok. Ik zat met 8 vrouwen in de baan, en deze keer was ik niet de beste zwemster, en kon ik ook niet mijn eigen tempo zwemmen. Zoals vooraf afgesproken ging Ana van Costa Calida aan kop, gevolgd door Amaya, daarna ik, en daarna Mabel. De eerste 300 meter gingen we in dit treintje, daarna was ik de voeten van Amaya kwijt, doordat we toen al begonnen met vrouwen te dubbelen. Ana en Amaya gingen als eerste het water uit, en Mabel en ik 20 sec. daarna.

Mabel met haar sterke wissel, nam al snel de leiding op de fiets. Ana, die voornamelijk zwemster is, werd al snel voorbij gereden door Amaya en mij. Daarna begon mijn inhaalrace op Amaya. Na 1,5 ronde had ik ze te pakken. Ik heb nog geprobeerd weg te komen, maar dit lukte niet, daarom hebben we direct besloten om samen te rijden.

We hebben evenveel gewerkt, maar het verliep niet geheel soepel. Samen kwamen we de wisselzone is, en daarna kon de run beginnen, wat voor ons beide niet het meest schitterende onderdeel is. Jaja, en nu durf ik ook mijn wissel te laten zien, want sinds enkele triatlons doe ik nu de "profesionele" wissel. Hieronder volgt een reportage :). Enkel de sokjes op het einde zijn misschien een beetje minder profesioneel. Mabel zou het hier althans niet mee eens zijn, want die vindt het gewoon niet kunnen dat ik mijn sokjes aandoe :(.

Ik kwam als eerste de wisselzone uit (na Mabel), op de hielen gevolgd door Amaya.

In de eerste ronde liep ze me al voorbij, en ik kon niet volgen. Langs de kant kreeg ik nog informatie van Bart, die mij wist te vertellen dat Victoria in aantocht was. Dus daarna alles op alles gezet om te versnellen, zodat Victoria me niet meer kon inhalen.

Hier ben ik goed in geslaagd, met alle extra aanmoedingen van internacionale supporters :), en als DERDE vrouw kwam ik over de meta!! Super tevreden en oververhit. Ik kon althans van mijn derde plaats genieten, en als snel volgenden de felicitaties aan de nummer 1 en 2:

En daarna afkoelen! Mabel had hier de juiste oplossing voor: een flesje met ijskoud water.

Na de wedstrijd was er vanalles voorzien qua drinken en eten.

Nadat we wat bij hadden gekletst met onze triatlon-amigos zijn we onze fietsen gaan ophalen uit de wisselzone, alles snel de auto in, en terug naar de meta, waar de prijsuitreiking zou plaatsvinden. Eva en Frank hadden intussen ook de nodige meters afgelegd, want die moesten ons steeds volgen! In de zaal van de prijsuitreiking aangekomen, is het altijd weer even spannend om te zien of je daadwerkelijk naar voren wordt geroepen. Eva en Frank leefden althans met ons mee!

Bij de eerste prijsuitreiking werden de eerste 5 bij de mannen en de vrouwen naar voren geroepen voor de premios en metalico.

Tot onze grote verbazing kwam er daarna nog een prijsuitreiking voor de verschillende categorias waaronder ook absoluta (wat niet gebruikelijk is, maar wel fijn!). Dus gingen we met 4 bekers naar huis!

Bart was 4e geworden in general, maar omdat Jesus van Lugo categoria sub23 is, was Bart 3e in absoluta! Isaac had geen tweede prijsuitreiking meer verwacht en was al naar huis, waardoor Bart alleen met Abril op het podium stond.

Na alle prijsuitreikingen, waren we zoals gewoonlijk weer als laatste overgebleven. Nog even gevraagd aan de concierge of we ons nog mochten douchen. En dat was ok, dus snel onze douchespullen gehaald en gedouched. Intussen was het al 14.30h geworden en hadden we allemaal honger. We wilden paella gaan eten in een restaurant in Jumilla, en omdat we weinig zin hadden om te gaan zoeken, zijn we direct het restaurant aan de overkant van de straat binnen gegaan. Dat is altijd weer even eng, want in kleinere dorpen zijn geen menu-kaarten, dus weet je vooraf niet wat ze hebben en ook niet wat het kost. Maar ja, dat was dan een gok, maar uiteindelijk wel een goede gok. We vroegen of ze paella voor ons konden maken, en dat was geen probleem, alleen moesten we dan 1 uur wachten. Intussen waren we met de lokalen en de gemeentemensen van Jumilla aan de praat geraakt. Die hadden ons natuurlijk in de triatlon gezien, en ze hadden ook gezien dat Frank veel fotos had gemaakt. De mooiste fotos moeten we nog naar de gemeente sturen, want er is een fotowedstrijd, waarmee je geld kan winnen. Maar kijken wat dit geeft. Uiteindelijk konden we relaxt in het restaurantje gaan zitten en beginnen met onze entradas: ensalada mixta y calamares a la plancha. Superlekker!

En een uurtje later kwam de paella marisco, met superveel vis erin.

Daarna kwam de rekening, die echt absurt laag was. Dit restaurant komt althans op ons lijstje: aanrader! Nog even afsluiten met een zoet drankje, en daarna konden we erweer tegen aan.

Na de comida zijn we naar het klooster Santa Ana gereden en hebben daar een korte wandeling gemaakt op de berg. Iedereen was intussen moe en het was ook niet bepaald koud in Jumilla. Nadat we afscheid genomen hadden van Jumilla, zijn we via Abaran naar Murcia gereden. In Abaran, een typisch spaans dorp, hebben we een wandeling gemaak langs de rio, met alle mogelijk fruitbomen. En natuurlijk niet te vergeten het hoogtepunt van Abaran: het water-rad, wat heel mooi was. (Het bezoek aan Abaran was ons aangeraden door de belasting-functionaris van Cieza, toen we onze declaratie van 2008 in orde moesten maken. We zullen hem er volgend jaar over vertellen, tenzij hij al ons blog heeft gelezen, hahaha).Intussen was het alweer laat geworden, zo laat zelfs dat er geen tijd meer was om een choco-ijsje te gaan eten in de heladeria :(. Maar we hebben de cena thuis wel afgesloten met een choco-ijsje uit casa Jaeken. Dit was ook beter, want dan kon Eva ook meedoen. De kleine mag namelijk geen choco-ijsjes uit vreemde heladerias.

Een supergeslaagde dag, maar wel vermoeiend. Een dag om niet snel te vergeten!

Als laatste wilde ik Eva, Frank en de kleine bedanken voor alle hulp, aanmoedigingen, fotos en gezelligheid. En natuurlijk niet te vergeten de sponsors die de comida hebben mogelijk gemaakt :)!

Groetjes,

Annika

Visita Eva, Frank en de kleine in Murcia

Voor de verandering tussen alle triatlon-verslagen, een familia-verslag van onze uitjes met Eva, Frank en de kleine!

Op vrijdagavond 17 juli om 22 uur zijn Eva, Frank en de kleine bij ons gearriveerd. Dat was wel even schrikken om te zien hoeveel Eva in zo´n korte tijd was aangekomen. En dan nog maar niet te spreken hoeveel ze nog eens extra is aangekomen in deze twee weken in España....grapje!!!

De combinatie van werk, trainingen, wedstrijden, huishouden en warmte had mij de afgelopen maanden flink vermoeid. Van de drie zomers dat we in Murcia wonen, is dit veruit de warmste zomer. Een alternatief weekendje zonder wedstrijden maar met rust en familia, kwam niet ongelegen! Ook was het dit weekend een stuk koeler met ongeveer 31-32 graden. Een ideaal weekend om te herstellen en te genieten!

Zaterdagochtend is Bart zijn fietstraining gaan doen, en intussen ben ik met Eva, Frank en de kleine naar het zwembad gegaan, waar we met zijn allen zwangerschaps-zwemmen hebben gedaan met churros, gewichtjes, tablas en pulls. Na het middageten zijn we Caravaca gaan bezoeken met het oude stadsdeel, het kasteel en een wandelpark. Bij het kasteel hebben we ons nog vermaakt met het bekijken van mensen in "mooie feestkledij" bij een echte traditionele spaanse trouw. Ook hadden we nog een heerlijk ijsje gegeten in onze ondertussen Caravacaanse heladeria, waar Eva jammergenoeg niet van mocht genieten ivm de zwangerschap.

Dus hebben wij maar een extra groot ijsje genomen om te compenseren!! (commentaar erbij gezet door Bart)

Zondag zijn we naar de Nacimiento del Rio Mundo gegaan in Castilla la Mancha. In Hellin hebben we een tussenstop gemaakt, waar we uit eten zijn gegaan in een chinees restaurant, wat heel erg lekker was. Daarna hebben we een siesta gedaan in een mooi parkje met bomen, en vervolgens zijn we verder gereden naar de Nacimiento del Rio Mundo. De streek waar we doorreden was mooi groen, in tegenstelling tot Murcia, en er was zelfs een waterval te zien! Jammergenoeg waren er veel parkwachters, waardoor we niet even snel in de rio konden baden, maar het was heel mooi en zeker de moeite waard om te bezoeken! Op de terugweg zijn we via rijstvelden, en emblases gereden. Het laatste embalse was het embalse van de triatlon van Agramon. Tot onze teleurstelling stond daar heel weinig water in, nog maar zien wat dit gaat geven over een paar weken...

Na het weekend begon er weer een nieuwe werkweek. Bart moest in de ochtend en in de avond gaan werken, en ik moest enkel in de avond gaan, waardoor ik veel tijd had om met Eva en Frank bij te kletsen :))!..... jaja, alles is weer de revu gepasseerd!

Maandagochtend bestond voornamelijk uit uitrusten. En tussen de middag zijn we met zijn allen gaan trainen in het zwembad van de universiteit.

Dinsdag ben ik mijn fietstraining gaan doen bij de condomina, terwijl Eva en Frank een tour hebben gemaakt op de mountainbikes. Daarna zijn we gaan inkopen doen in de alcampo, waar we calamares hadden gekocht, om vervolgens ensalada murciana te maken en pasta met calamares. Oeps, was ik vergeten dat Bart in de avond zijn looptraining ging doen, maar de visjes hadden gelukkig geen maagproblemen veroorzaakt. In de avond zijn we met zijn allen tapas gaan eten in de Thader, wat heel erg lekker was! We wisten wel niet altijd wat we bestelden, maar het was gelukkig allemaal heel lekker.

Woensdag stond mijn looptraining op het programma, die heb ik alleen gedaan, want de kleine vindt dat niet zo fijn. In de avond zijn Eva en Frank naar Fuensanta gegaan om te wandelen, maar de wandeling was van korte duur, want intussen hadden zij ook ervaren hoe warm Murcia in de zomer kan zijn.

Donderdag heb ik mijn fietstraining gedaan bij de condomina, en Eva en Frank waren intussen naar de Sierra Espuña gegaan om te gaan wandelen. Dit was niet echt de juiste dag om een wandeling te gaan maken, want dit was ongeveer de warmste dag uit de Murcia geschiedenis. De thermometer heeft 48 graden gehaald in de schaduw, en het was bijna onmenselijk. Ook op mijn werk in het zwembad was het behoorlijk afzien. We waren het er allemaal over eens dat je op dit soort dagen beter kunt rusten en uit de zon kunt blijven. En dan te bedenken dat er mensen zijn die de hele dag in de brande zon hebben moeten werken.... Ik zou het gewoonweg niet kunnen.

Vrijdag waren we tussen de middag met z´n allen gaan zwemmen, en het was zo rustig dat we het zwembad gans voor ons alleen hadden! In de avond zijn Eva en Frank meegegaan naar Bart zijn lab, en hebben daar de gran-tour gekregen inclusief oogmetingen. Het was de bedoeling dat ze daarna naar het Balneario van Archena zouden gaan, maar dat is er nooit van gekomen. Bart had onze vriendjes goed weten bezig te houden op het lab!

Zaterdag was voor Bart en mij een rustdag. De volgende dag stond namelijk de triatlon van Jumilla op het programma, en alles moest klaargelegd en gepoetst worden. In de ochtend hebben we met hulp van Eva en Frank het huis gepoetst, de koelkast ontdooid, en de fietsen gepoetst (bedankt Frank!). In de avond hebben Bart en ik onze wedstrijdspullen gepakt, en zijn Eva en Frank een wandeling gaan maken in Cieza.

Zondag was de triatlon van Jumilla (uitgebreid verslag volgt nog)!

Maandag begon er weer een nieuwe week en moesten er weer boodschappen gedaan worden in de alcampo, waarbij Eva en Frank me vergezeld hadden. Tijdens het shoppen kreeg ik een telefoontje dat er technische problemen waren in het zwembad en dat ik in de avond niet moest komen werken, en dat we ook niet konden komen om te trainen. Daarom zijn we in de namiddag met zijn allen gaan zwemmen in het zwembad van La Flota, waar ook enkele van onze triatlon-amigos Carlos, Sergio, Javier, Mayte en Raquel waren. Eva en Frank hebben daar de nodige baantjes kunnen zwemmen, want als Bart eenmaal in het spaans begonnen is, is hij niet meer te stoppen! Daarna zijn we Murcia gaan bezoeken met een zoektocht naar een italiaans restaurant dat we nooit gevonden hebben, dus werd het daarna maar brood eten :(.

Dinsdag heb ik mijn looptraining gedaan, en daarna ben ik boodschappen gaan doen bij de eroski, intussen hebben Eva en Frank zich klaargemaakt voor een dagje strand bij Isla Plana. In de avond zijn we met zijn allen gaan eten in Muerde la Pasta in de Thader, waar we alle pastas, ensaladas, pizzas en nagerechten geprobeerd hebben!

Woensdag stond er een fietstraining op het programma en hebben Eva en Frank kado-shopping gedaan. Woensdag was het weer een ongelofelijk warme dag, waarbij de warmte me teveel geworden was. Tijdens het werk was ongeveer mijn hele maag omgekeerd, en voelde ik me ongelofelijk ellendig. Na het werk ben ik het zwembad ingegaan om me af te koelen, daarna een koude douche genomen, en vervolgens geprobeerd om zonder brokken te maken, naar huis te rijden. Daarna ben ik met Eva en Frank thuis in de airco gaan zitten totdat Bart thuis kwam van zijn fietstraining. Om 21 uur zijn we nog met zijn allen een kleine wandeling door de wijk gaan maken.

Donderdag zijn Bart en ik tussen de middag een zwemtraining gaan doen. Eva en Frank hadden gepland om vandaag te vertrekken, maar zijn toch nog een dagje langer gebleven omdat Frank ziek was geworden. Of het door de warmte kwam of dat hij een buikvirus had opgelopen weten we niet, maar er zijn nodige wc-bezoekjes gepasseerd :(

Vrijdag ging het al iets beter met Frank en hadden ze besloten om "vroeg" in de ochtend te vertrekken. Uiteindelijk zijn ze om 15 uur richting het noorden vertrokken, nadat ze nog "snel" een olijfboompje gekocht hadden. (Het is nog altijd niet duidelijk of ze hem zelf gekweekt hadden, want we hadden ze al als vermist opgegeven bij de guardia civil). Na het afscheid :(.... hebben we snel middaggegeten, siesta gedaan en daarna kon mijn laatste werkdag voor de zomervakantie beginnen.

Twee zeer geslaagde en gezellige weken, die echt omgevlogen zijn! Ook de katze vond het heel fijn met Eva en Frank in huis, want dan werd ze nog meer verwend! Ze moest dan wel haar stoel afstaan aan Eva, maar de katze had zich al een nieuw huisje gemaakt in een melkkarton. Zolang de katze knuffels, brokjes en tarrinas krijgt, zul je haar niet horen klagen!!! De katze had althans een goed maatje gevonden aan Eva, en de katze was behoorlijk teleurgesteld toen ze zag dat de logeerkamer leeg was....

Un saludo,

Annika

Triatlon Cehegin

Gisteren (ja, op een vrijdag) zijn we naar de triatlon van Cehegin gegaan: 1000 meter zwemmen, 30 km rolling hills fietsen, 7 km rolling hills lopen. De triatlon moest op een vrijdag georganiseerd worden omdat er volgens de guardia civil problemen waren met het afsluiten van wegen in de weekenden. Ook deze triatlon werd voor de eerste keer georganiseerd. Ik kan je vertellen dat ik behoorlijk in de stress heb gezeten over hetgeen allemaal wel niet verkeerd zou kunnen lopen. Sinds de gebeurtenissen in de triatlon van Alhama de Murcia, was dat althans mijn grootste vrees. Ik had het reglemento van de triatlon van Cehegin aandachtig gelezen, en had mijn conclusie al getrokken: er kon wel eens vanalles mis gaan lopen. Om maar een voorbeeld te noemen: de tijdsplanning! Er was gepland dat de eerste triatleten de triatlon zouden afleggen in 1 uur en 5 min. Zelfs Javier Noya zou hier toch al serieuze problemen mee hebben, nou ja, ik durf zelfs te zeggen: Javier Noya zou er ook niet in slaan!

Ondanks de vrees dat er vanalles zou foutlopen en het feit dat we vrij moesten nemen om deel te nemen aan deze triatlon, wilden we deze wedstrijd toch niet missen! Dus vrijdagochtend zijn we begonnen met de gebruikelijke voorbereidingen van de wedstrijd. Om 14.15h zijn we naar Cehegin vertrokken. Daar aangekomen, om 15.30h, gingen we naar het pabelon waar we onze dorsalen moesten ophalen. En tot mijn grote verbazing waren er nog een dorsalen, terwijl in het reglemento vermeld was dat de dorsalen al vanaf 14.00h opgehaald konden worden. Tja... dan maar wachten tot ze de dorsalen hebben klaargemaakt. In de hal stond een Engelsman, die al om 14.00h daar was om zijn dorsaal op te halen! Die was blijkbaar nog niet vaker naar spaanse triatlons geweest! Uiteindelijk werden de eerste dorsalen om 16.15h uitgedeeld. Intussen werden de triatleten ongeduldiger. Volgens de planning konden we onze wisselzone inrichten van 15.30h tot 16.30h, dat werd natuurlijk lastig als de eerst atleten hun dorsaal pas om 16.15h uitgereikt kregen! Wij hadden als een van de eersten onze dorsalen en nadat we alles hadden klaargemaakt, hadden we de eerste wisselzone ingericht. Bij deze wedstrijd waren er twee wisselzones, omdat er in een embalse gezwommen moest worden, vervolgens 30 km naar het dorp gefietst moest worden, en vervolgens in het dorp gelopen moest worden. Dat maakt het allemaal nog net iets ingewikkelder! Ok, uiteindelijk, nadat iedereen zijn dorsaal had gekregen, zijn wisselzone in het dorp had ingericht en zijn fiets had afgegeven om getransporteerd te worden naar het embalse, was het toch al behoorlijk laat geworden. Het vertrek van de bussen naar het embalse was om 17.00h gepland, uiteindelijk zijn we rond 18.30h vertrokken. Om 19.15 uur kwamen we aan bij het embalse (dat was eigelijk het voorziene tijdstip van de start). Tot mijn grote verbazing zaten de fietsen nog in de vrachtwagen toen we daar aankwamen. Dus eerst moesten de fietsen uitgeladen worden, daarna konden we onze wisselzone daar inrichten, en uiteindelijk een klein beetje inzwemmen in het embalse. Maar een warming-up op de fiets en lopen, zat er deze keer niet in! Uiteindelijk kregen de vrouwen de eerste start rond 20.00h en de mannen 5 minuten later. Ik had er al op gerekend dat we de nodige vertraging zouden oplopen dus ik had extra drinken en eten meegenomen, dat ik zou kunnen nemen in geval van vertraging! Dat is het voordeel als je van het ergste uitgaat! In de bus was de airco aangezet, dat had er eigelijk voor gezorgd dat ik helemaal was ingedut in de bus. Maar door de stress daarna van alles snel snel moeten doen, zorgde ervoor dat de adrenaline weer aan het vloeien was! Bart had de tijd in de bus vooral genomen om wat spaans te oefenen met zijn triatlon vriendjes, maar toen hij met Baxter aan de praat kwam en het in het engels kon, was Bart niet meer te stoppen.

Zoals gezegd kregen de vrouwen de eerste start, voor de eerste keer dit seizoen! Het was een ronde van 1000 meter. Ik nam direct de leiding, het zwemmen ging goed! En met ruime voorsprong verliet ik als eerste het embalse. De exacte tijden weet ik nog niet, want de uitslagen staan nog niet op het web. Van het embalse naar de wisselzone was een lang steil stuk lopen, en dat was behoorlijk zwaar! Daarna snel de fiets op en proberen de anderen voor te blijven! Ik kreeg 2 motoren mee: een jury-motor en een politie-motor, en daar ging ik door de bergen naar Cehegin. Het was een zwaar parcour met de nodige hoogtemeters en steile korte beklimmingen. Na enige kilometers had ik enkel nog de jury-motor bij mij, aangezien de eerste man (Isaac Lopez) mij passeerde, daarna volgde Bart zijn groepje, en zo zijn mij enige mannen-groepjes gepasseerd, maar geen vrouwen! De bestuurder van de jury-motor zorgde voor ambiance! Met veel getoeter gingen we van het ene naar het andere dorpje, waar veel mensen stonden te kijken. Het leuke was dat de jury-motor net voor ieder dorpje gas gaf en de mensen daar vertelden dat de eerste vrouw ging paseren, waardoor ik veel aanmoedingen en applaus kreeg als ik de dorpjes passeerde! Dat gaf een fijn gevoel! Op de fiets had ik mijn voorsprong kunnen behouden en als eerste vrouw kwam ik het dorp Cehegin in met een gemiddelde snelheid van 27.8 km per uur, wat voor dit parcour best goed is, denk ik. Daarna kon het zwaarste onderdeel beginnen: de 7 km run door het drop met vele steile stukken naar boven en naar beneden. Om het zo maar te zeggen: er was eigelijk niets vlak. Intussen was het al zo goed als donker, maar toch superwarm. In Cehegin was ontzettend veel publiek, dus dat was motiverend! Er moesten 3 ronden gelopen worden. Het lopen ging goed naar mijn gevoel, maar ik wist dat er twee vrouwen op komst waren, met hoog loopniveau. Ik heb alles uit de kast gehaald en geprobeerd om ze voor te blijven. Uiteindelijk is Tere me in de laatste halve ronde voorbij gelopen, en ben ik als tweede vrouw over de meta gegaan! Ik was stikkapot en ben heel diep moeten gaan, maar ik was heel tevreden over mijn prestatie!! Met een supergevoel kan ik terugkijken naar deze wedstrijd!!

Bart had het een stuk lastiger, want er was veel niveau bij de mannen, er waren onder andere 2 profesionals. In het zwemonderdeel waren er wat rare dingen gebeurd, want er werd niet recht naar de boeien gezwommen, maar Bart had het gelukkig op tijd door, en corrigeerde op tijd! Bart is goed uit het water gekomen, en het zwemmen ging goed. Op de fiets was hij niet tevreden. Het weekend ervoor had Bart zijn fiets helemaal veranderd omdat de instellingen niet goed waren, waardoor hij steeds blessures kreeg. Nu waren de instellingen goed, maar omdat hij geen km in de benen had met deze instellingen, ontbrak de kracht... Bart heeft in de kopgroep gereden, maar heeft niet kop kunnen trekken, en daar was hij niet tevreden mee. In de run was hij tevreden, vooral bergop ging heel goed. Uiteindelijk kwam Isaac Lopez (prof) als eerste over de finish, gevolgd door Ruben Bravo (prof), de twee Caravaca-vriendjes, een jong talent van hetzelfde team als de twee profs, en Bart als zesde! Een goed resultaat met de hoeveelheid trainingen die hij nu doet doordat het zo druk is op het werk, en de nasleep van het ongeluk, maar Bart was toch niet tevreden.

Na de wedstrijd hebben we met veel triatleten zitten praten, en het was heel gezellig. Na de wedstrijd was er ook vanalles qua eten voorzien. Er was drinken, fruit, belegde broodjes, reepjes, etc. Daar hebben we dan direct ons avondeten gegeten, want het werd er niet vroeger op. De prijsuitreiking was rond 23.30h op de plaza in Gran Via en om een uur of 0.30h waren we thuis. De katze was al bezorgd dat we niet meer thuis gingen komen! Ondanks de hoge intensiteit van de wedstrijd heb ik toch nog 5 a 6 uur kunnen slapen. Deze ochtend ging de wekker al om 7.50h en moest er gehaast worden, want om 9.00h moest ik vandaag in het zwembad beginnen tot 20.00h.

Tot snel!

Groetjes,

Annika

PS hopelijk volgen er nog meer fotos!