Triatlon Jumilla

Oef... om 6 uur de wekker. Insmeren, aankleden, wedstrijd-ontbijt, de laatste spulletjes inpakken, sleutels zoeken :(, en op naar Jumilla. Het was eigelijk de bedoeling dat Eva en Frank gelijk met ons zouden vertrekken, maar ze hadden zich verslapen! Om 7 uur zijn we vertrokken richting Jumilla. Het was buiten echt super!! 18 graden toen we naar Jumilla reden. Daar knapte ik althans van op, auto-raampje open en genieten van temperaturen onder de 20 graden! In Jumilla aangekomen hoorden we dat Bart de eerste start had om 10 uur en ik de tweede om 11 uur. Dat hadden we niet verwacht, want vorig jaar kreeg Bart de laatste salida. Maar eigelijk kwam dat goed uit, want ik hou ervan om alles op mijn gemak te doen, en Bart houdt wel van om niet te veel tijd over te hebben voor de start. Eva en Frank waren toch relatief snel daar, en hebben ons goed geholpen. Zij zijn onze dorsalen gaan ophalen, terwijl wij gingen inrijden. Vervolgens is Frank met Bart meegegaan voor de laatste wedstrijdvoorbereidingen, en Eva met mij. Toen we richting de wisselzone gingen kwamen we Isaac Lopez tegen, dat was een tegenvaller... want die had zich vandaag ingeschreven (wat nog kon omdat de wedstrijd niet vol zat), en die wilde hier natuurlijk ook zijn geld komen ophalen.

De wedstrijdorganisatie verliep heel goed, en net iets na 10 uur ging Bart van start. Hij zat in de baan met de beste zwemmers, en hier zou hij normaal gesproken van hebben moeten profiteren. Het tegenovergestelde gebeurde, waar ik totaal niet blij mee was.

Isaac Lopez (prof) gevolgd door Jesus van Lugo (prof) waren met zijn tweeen weg (zoals verwacht). Cesar (beste Murcia-zwemmer onder de triatleten) nam de derde positie in, en daarna had ik Bart verwacht. Blijkbaar had Bart met Abril gepraat en die zou op Cesar zijn voeten gaan liggen, en daarachter zou Bart dan zwemmen. Nu bleek dat Abril Cesar helemaal niet kon volgen, en dat Bart onder zijn kunnen aan het zwemmen was... Uiteindelijk is hij Abril voorbij gezwommen, maar was Cesar weg, dus was Bart Abril aan het trekken... Nou ja, niet geheel volgens plan, en Bart was er zelf ook niet blij mee, en had niet verwacht dat Abril zo traag zou zwemmen. Na het zwemonderdeel zaten Isaac en Jesus samen op de fiets. Daarachter vormde zich een groepje van vier, waaronder Bart, Abril, Cesar en Tudela. Bart had zijn nieuwe ligstuur erop, wat heel goed ging. Bart zijn fietsvorm is aan het terugkomen! en voelde zich sterk op de fiets. Hij heeft dan ook het meeste gewerkt van dit groepje.

Daarna kon de run beginnen. Isaac en Jesus hadden op de fiets afgesproken dat ze samen over de finish zouden gaan, en dit zorgde voor een niet-spectaculaire strijd voor de 1e en 2e plaats. Bart en Abril hebben gestrijd voor de 3e plaats. Eerst dacht Bart dat het erin zou zitten, maar Abril is hem toch voorbij gelopen.

Een VIERDE plaats voor Bart!!

De vrouwenstart was om 11 uur. Het was een feit dat ik de voorbereidingen op mijn gemak kon doen, maar dat maakte wel dat intussen de temperaturen gestegen waren! Het zwembadwater was in ieder geval verfrissend, dus dat was ok. Ik zat met 8 vrouwen in de baan, en deze keer was ik niet de beste zwemster, en kon ik ook niet mijn eigen tempo zwemmen. Zoals vooraf afgesproken ging Ana van Costa Calida aan kop, gevolgd door Amaya, daarna ik, en daarna Mabel. De eerste 300 meter gingen we in dit treintje, daarna was ik de voeten van Amaya kwijt, doordat we toen al begonnen met vrouwen te dubbelen. Ana en Amaya gingen als eerste het water uit, en Mabel en ik 20 sec. daarna.

Mabel met haar sterke wissel, nam al snel de leiding op de fiets. Ana, die voornamelijk zwemster is, werd al snel voorbij gereden door Amaya en mij. Daarna begon mijn inhaalrace op Amaya. Na 1,5 ronde had ik ze te pakken. Ik heb nog geprobeerd weg te komen, maar dit lukte niet, daarom hebben we direct besloten om samen te rijden.

We hebben evenveel gewerkt, maar het verliep niet geheel soepel. Samen kwamen we de wisselzone is, en daarna kon de run beginnen, wat voor ons beide niet het meest schitterende onderdeel is. Jaja, en nu durf ik ook mijn wissel te laten zien, want sinds enkele triatlons doe ik nu de "profesionele" wissel. Hieronder volgt een reportage :). Enkel de sokjes op het einde zijn misschien een beetje minder profesioneel. Mabel zou het hier althans niet mee eens zijn, want die vindt het gewoon niet kunnen dat ik mijn sokjes aandoe :(.

Ik kwam als eerste de wisselzone uit (na Mabel), op de hielen gevolgd door Amaya.

In de eerste ronde liep ze me al voorbij, en ik kon niet volgen. Langs de kant kreeg ik nog informatie van Bart, die mij wist te vertellen dat Victoria in aantocht was. Dus daarna alles op alles gezet om te versnellen, zodat Victoria me niet meer kon inhalen.

Hier ben ik goed in geslaagd, met alle extra aanmoedingen van internacionale supporters :), en als DERDE vrouw kwam ik over de meta!! Super tevreden en oververhit. Ik kon althans van mijn derde plaats genieten, en als snel volgenden de felicitaties aan de nummer 1 en 2:

En daarna afkoelen! Mabel had hier de juiste oplossing voor: een flesje met ijskoud water.

Na de wedstrijd was er vanalles voorzien qua drinken en eten.

Nadat we wat bij hadden gekletst met onze triatlon-amigos zijn we onze fietsen gaan ophalen uit de wisselzone, alles snel de auto in, en terug naar de meta, waar de prijsuitreiking zou plaatsvinden. Eva en Frank hadden intussen ook de nodige meters afgelegd, want die moesten ons steeds volgen! In de zaal van de prijsuitreiking aangekomen, is het altijd weer even spannend om te zien of je daadwerkelijk naar voren wordt geroepen. Eva en Frank leefden althans met ons mee!

Bij de eerste prijsuitreiking werden de eerste 5 bij de mannen en de vrouwen naar voren geroepen voor de premios en metalico.

Tot onze grote verbazing kwam er daarna nog een prijsuitreiking voor de verschillende categorias waaronder ook absoluta (wat niet gebruikelijk is, maar wel fijn!). Dus gingen we met 4 bekers naar huis!

Bart was 4e geworden in general, maar omdat Jesus van Lugo categoria sub23 is, was Bart 3e in absoluta! Isaac had geen tweede prijsuitreiking meer verwacht en was al naar huis, waardoor Bart alleen met Abril op het podium stond.

Na alle prijsuitreikingen, waren we zoals gewoonlijk weer als laatste overgebleven. Nog even gevraagd aan de concierge of we ons nog mochten douchen. En dat was ok, dus snel onze douchespullen gehaald en gedouched. Intussen was het al 14.30h geworden en hadden we allemaal honger. We wilden paella gaan eten in een restaurant in Jumilla, en omdat we weinig zin hadden om te gaan zoeken, zijn we direct het restaurant aan de overkant van de straat binnen gegaan. Dat is altijd weer even eng, want in kleinere dorpen zijn geen menu-kaarten, dus weet je vooraf niet wat ze hebben en ook niet wat het kost. Maar ja, dat was dan een gok, maar uiteindelijk wel een goede gok. We vroegen of ze paella voor ons konden maken, en dat was geen probleem, alleen moesten we dan 1 uur wachten. Intussen waren we met de lokalen en de gemeentemensen van Jumilla aan de praat geraakt. Die hadden ons natuurlijk in de triatlon gezien, en ze hadden ook gezien dat Frank veel fotos had gemaakt. De mooiste fotos moeten we nog naar de gemeente sturen, want er is een fotowedstrijd, waarmee je geld kan winnen. Maar kijken wat dit geeft. Uiteindelijk konden we relaxt in het restaurantje gaan zitten en beginnen met onze entradas: ensalada mixta y calamares a la plancha. Superlekker!

En een uurtje later kwam de paella marisco, met superveel vis erin.

Daarna kwam de rekening, die echt absurt laag was. Dit restaurant komt althans op ons lijstje: aanrader! Nog even afsluiten met een zoet drankje, en daarna konden we erweer tegen aan.

Na de comida zijn we naar het klooster Santa Ana gereden en hebben daar een korte wandeling gemaakt op de berg. Iedereen was intussen moe en het was ook niet bepaald koud in Jumilla. Nadat we afscheid genomen hadden van Jumilla, zijn we via Abaran naar Murcia gereden. In Abaran, een typisch spaans dorp, hebben we een wandeling gemaak langs de rio, met alle mogelijk fruitbomen. En natuurlijk niet te vergeten het hoogtepunt van Abaran: het water-rad, wat heel mooi was. (Het bezoek aan Abaran was ons aangeraden door de belasting-functionaris van Cieza, toen we onze declaratie van 2008 in orde moesten maken. We zullen hem er volgend jaar over vertellen, tenzij hij al ons blog heeft gelezen, hahaha).Intussen was het alweer laat geworden, zo laat zelfs dat er geen tijd meer was om een choco-ijsje te gaan eten in de heladeria :(. Maar we hebben de cena thuis wel afgesloten met een choco-ijsje uit casa Jaeken. Dit was ook beter, want dan kon Eva ook meedoen. De kleine mag namelijk geen choco-ijsjes uit vreemde heladerias.

Een supergeslaagde dag, maar wel vermoeiend. Een dag om niet snel te vergeten!

Als laatste wilde ik Eva, Frank en de kleine bedanken voor alle hulp, aanmoedigingen, fotos en gezelligheid. En natuurlijk niet te vergeten de sponsors die de comida hebben mogelijk gemaakt :)!

Groetjes,

Annika