Photos and things: Triatlon Cehegin

Gisteren (ja, op een vrijdag) zijn we naar de triatlon van Cehegin gegaan: 1000 meter zwemmen, 30 km rolling hills fietsen, 7 km rolling hills lopen. De triatlon moest op een vrijdag georganiseerd worden omdat er volgens de guardia civil problemen waren met het afsluiten van wegen in de weekenden. Ook deze triatlon werd voor de eerste keer georganiseerd. Ik kan je vertellen dat ik behoorlijk in de stress heb gezeten over hetgeen allemaal wel niet verkeerd zou kunnen lopen. Sinds de gebeurtenissen in de triatlon van Alhama de Murcia, was dat althans mijn grootste vrees. Ik had het reglemento van de triatlon van Cehegin aandachtig gelezen, en had mijn conclusie al getrokken: er kon wel eens vanalles mis gaan lopen. Om maar een voorbeeld te noemen: de tijdsplanning! Er was gepland dat de eerste triatleten de triatlon zouden afleggen in 1 uur en 5 min. Zelfs Javier Noya zou hier toch al serieuze problemen mee hebben, nou ja, ik durf zelfs te zeggen: Javier Noya zou er ook niet in slaan!

Ondanks de vrees dat er vanalles zou foutlopen en het feit dat we vrij moesten nemen om deel te nemen aan deze triatlon, wilden we deze wedstrijd toch niet missen! Dus vrijdagochtend zijn we begonnen met de gebruikelijke voorbereidingen van de wedstrijd. Om 14.15h zijn we naar Cehegin vertrokken. Daar aangekomen, om 15.30h, gingen we naar het pabelon waar we onze dorsalen moesten ophalen. En tot mijn grote verbazing waren er nog een dorsalen, terwijl in het reglemento vermeld was dat de dorsalen al vanaf 14.00h opgehaald konden worden. Tja... dan maar wachten tot ze de dorsalen hebben klaargemaakt. In de hal stond een Engelsman, die al om 14.00h daar was om zijn dorsaal op te halen! Die was blijkbaar nog niet vaker naar spaanse triatlons geweest! Uiteindelijk werden de eerste dorsalen om 16.15h uitgedeeld. Intussen werden de triatleten ongeduldiger. Volgens de planning konden we onze wisselzone inrichten van 15.30h tot 16.30h, dat werd natuurlijk lastig als de eerst atleten hun dorsaal pas om 16.15h uitgereikt kregen! Wij hadden als een van de eersten onze dorsalen en nadat we alles hadden klaargemaakt, hadden we de eerste wisselzone ingericht. Bij deze wedstrijd waren er twee wisselzones, omdat er in een embalse gezwommen moest worden, vervolgens 30 km naar het dorp gefietst moest worden, en vervolgens in het dorp gelopen moest worden. Dat maakt het allemaal nog net iets ingewikkelder! Ok, uiteindelijk, nadat iedereen zijn dorsaal had gekregen, zijn wisselzone in het dorp had ingericht en zijn fiets had afgegeven om getransporteerd te worden naar het embalse, was het toch al behoorlijk laat geworden. Het vertrek van de bussen naar het embalse was om 17.00h gepland, uiteindelijk zijn we rond 18.30h vertrokken. Om 19.15 uur kwamen we aan bij het embalse (dat was eigelijk het voorziene tijdstip van de start). Tot mijn grote verbazing zaten de fietsen nog in de vrachtwagen toen we daar aankwamen. Dus eerst moesten de fietsen uitgeladen worden, daarna konden we onze wisselzone daar inrichten, en uiteindelijk een klein beetje inzwemmen in het embalse. Maar een warming-up op de fiets en lopen, zat er deze keer niet in! Uiteindelijk kregen de vrouwen de eerste start rond 20.00h en de mannen 5 minuten later. Ik had er al op gerekend dat we de nodige vertraging zouden oplopen dus ik had extra drinken en eten meegenomen, dat ik zou kunnen nemen in geval van vertraging! Dat is het voordeel als je van het ergste uitgaat! In de bus was de airco aangezet, dat had er eigelijk voor gezorgd dat ik helemaal was ingedut in de bus. Maar door de stress daarna van alles snel snel moeten doen, zorgde ervoor dat de adrenaline weer aan het vloeien was! Bart had de tijd in de bus vooral genomen om wat spaans te oefenen met zijn triatlon vriendjes, maar toen hij met Baxter aan de praat kwam en het in het engels kon, was Bart niet meer te stoppen.

Zoals gezegd kregen de vrouwen de eerste start, voor de eerste keer dit seizoen! Het was een ronde van 1000 meter. Ik nam direct de leiding, het zwemmen ging goed! En met ruime voorsprong verliet ik als eerste het embalse. De exacte tijden weet ik nog niet, want de uitslagen staan nog niet op het web. Van het embalse naar de wisselzone was een lang steil stuk lopen, en dat was behoorlijk zwaar! Daarna snel de fiets op en proberen de anderen voor te blijven! Ik kreeg 2 motoren mee: een jury-motor en een politie-motor, en daar ging ik door de bergen naar Cehegin. Het was een zwaar parcour met de nodige hoogtemeters en steile korte beklimmingen. Na enige kilometers had ik enkel nog de jury-motor bij mij, aangezien de eerste man (Isaac Lopez) mij passeerde, daarna volgde Bart zijn groepje, en zo zijn mij enige mannen-groepjes gepasseerd, maar geen vrouwen! De bestuurder van de jury-motor zorgde voor ambiance! Met veel getoeter gingen we van het ene naar het andere dorpje, waar veel mensen stonden te kijken. Het leuke was dat de jury-motor net voor ieder dorpje gas gaf en de mensen daar vertelden dat de eerste vrouw ging paseren, waardoor ik veel aanmoedingen en applaus kreeg als ik de dorpjes passeerde! Dat gaf een fijn gevoel! Op de fiets had ik mijn voorsprong kunnen behouden en als eerste vrouw kwam ik het dorp Cehegin in met een gemiddelde snelheid van 27.8 km per uur, wat voor dit parcour best goed is, denk ik. Daarna kon het zwaarste onderdeel beginnen: de 7 km run door het drop met vele steile stukken naar boven en naar beneden. Om het zo maar te zeggen: er was eigelijk niets vlak. Intussen was het al zo goed als donker, maar toch superwarm. In Cehegin was ontzettend veel publiek, dus dat was motiverend! Er moesten 3 ronden gelopen worden. Het lopen ging goed naar mijn gevoel, maar ik wist dat er twee vrouwen op komst waren, met hoog loopniveau. Ik heb alles uit de kast gehaald en geprobeerd om ze voor te blijven. Uiteindelijk is Tere me in de laatste halve ronde voorbij gelopen, en ben ik als tweede vrouw over de meta gegaan! Ik was stikkapot en ben heel diep moeten gaan, maar ik was heel tevreden over mijn prestatie!! Met een supergevoel kan ik terugkijken naar deze wedstrijd!!

Bart had het een stuk lastiger, want er was veel niveau bij de mannen, er waren onder andere 2 profesionals. In het zwemonderdeel waren er wat rare dingen gebeurd, want er werd niet recht naar de boeien gezwommen, maar Bart had het gelukkig op tijd door, en corrigeerde op tijd! Bart is goed uit het water gekomen, en het zwemmen ging goed. Op de fiets was hij niet tevreden. Het weekend ervoor had Bart zijn fiets helemaal veranderd omdat de instellingen niet goed waren, waardoor hij steeds blessures kreeg. Nu waren de instellingen goed, maar omdat hij geen km in de benen had met deze instellingen, ontbrak de kracht... Bart heeft in de kopgroep gereden, maar heeft niet kop kunnen trekken, en daar was hij niet tevreden mee. In de run was hij tevreden, vooral bergop ging heel goed. Uiteindelijk kwam Isaac Lopez (prof) als eerste over de finish, gevolgd door Ruben Bravo (prof), de twee Caravaca-vriendjes, een jong talent van hetzelfde team als de twee profs, en Bart als zesde! Een goed resultaat met de hoeveelheid trainingen die hij nu doet doordat het zo druk is op het werk, en de nasleep van het ongeluk, maar Bart was toch niet tevreden.

Na de wedstrijd hebben we met veel triatleten zitten praten, en het was heel gezellig. Na de wedstrijd was er ook vanalles qua eten voorzien. Er was drinken, fruit, belegde broodjes, reepjes, etc. Daar hebben we dan direct ons avondeten gegeten, want het werd er niet vroeger op. De prijsuitreiking was rond 23.30h op de plaza in Gran Via en om een uur of 0.30h waren we thuis. De katze was al bezorgd dat we niet meer thuis gingen komen! Ondanks de hoge intensiteit van de wedstrijd heb ik toch nog 5 a 6 uur kunnen slapen. Deze ochtend ging de wekker al om 7.50h en moest er gehaast worden, want om 9.00h moest ik vandaag in het zwembad beginnen tot 20.00h.