X-duatlon Puerto Lumbreras

Oefff, dat was vroeg opstaan... zondag 8 november ging de wekker al om 6 uur! We hadden niet zoveel geslapen, omdat we zaterdavond het feestje hadden van Bart zijn werk. Om 7.15h snel de auto in en op naar Puerto Lumbreras. Daar kwamen we als een van de eerste aan, en het was maar frisjes: 12 graden! De dorsalen waren nog niet klaar, dus hadden we snel de mountainbikes in elkaar gezet en ons dik aangekleed. Daarna volgde de warming-up op de mountainbike in de zanderige rambla, waar de wedstrijd zou plaatsvinden. Na de warming-up konden we de dorsalen ophalen, en deze keer kregen we er een mooi t-shirt bij en een bidon.

Ik was wel niet zo blij met mijn nummer want ik had 113 :-(, nu was het maar hopen dat er geen rare dingen zouden gebeuren! Vervolgens hadden we snel onze spullen klaargemaakt, de wisselzone ingericht, en daarna nog even een korte warming-up op het loopparcour. Het was nog wat frisjes, maar de zon was uitgekomen, en dus besloten we om zonder extra winterkleren te starten. Net voor het startschot hadden we nog camera de llamada met uitleg over het wedstrijdparcour en de wisselzone.

De eerste run bestond uit 2 rondes: 4,5km in totaal met rolling-hills. De ondergrond was zeer varierend: zand, tierra (grond) en asfalt. Het tweede onderdeel was mountainbiken, dat voornamelijk plaatsvond in een zanderige rambla. De eerste 8-9 km was rambla en bergop. Daarna volgden enkele kilometers op asfalt met stijgingen van meer dan 25%, en flinke tegenwind! Vervolgens was er een hele technische afdaling gedurende 1 km, gevolgd door een 3 km afdaling op los zand, en daarna een 6-tal km afdaling op vaster zand. De tweede run bestond uit 1 ronde (dezelfde als in de eerste run). Hieronder staat het loop- en mountainbikeparcour:

Rond 10h was het dan zover: het eerste startsignaal voor de mannen!

Hieronder stormen de mannen de rambla in en altijd zijn er weer een aantal "onbekende talenten" bij die de kop nemen:

Maar na enkele honderden meters blijken ze toch niet zo talentvol te zijn, en nemen de ervaren duatleten/lopers de kop over: Raul Guevara in eerste positie, gevolgd door Jose Garcia Perez, Ramon Garcia Lopez en Bart:

Bart in vierde positie aan het einde van de eerste loopronde:

In derde-vierde positie komen Bart en Ramon samen de wisselzone uit, en de rambla in.

Al snel rijden zij samen Jose Garcia Perez voorbij, en daarna reden ze samen naar Raul toe. Ramon versnelde na ongeveer 5 km, maar Bart en Raul konden niet volgen. Dat Ramon sterk zou zijn op dit parcour was te voorspellen, want hij woont in Puerto Lumbreras en kende iedere bocht, steen en zandkorrel. Na de rambla volgden de steile beklimmingen, en daar nam Raul een kleine voorsprong op Bart. Op dit moment waren de eerste 3 plaatsen eigelijk al bekend. Bart wist dat het zeer lastig zou worden om Ramon en Raul nog in te halen, en daarom besliste hij om gecontroleerd af te dalen in het losse zand (zeer verstandige beslissing!). Daar werd Bart nog verrast door twee mountainbikers. Een van hen (Miguel Angel Cantero), stoof Bart werkelijk als een zot voorbij en de andere (Juan Perez) bleef bij Bart in zijn wiel hangen. Nadat Bart het stuk met het losse zand had afgelegd, zette hij kracht bij, en reed hij weer in op de zotte mountainbiker. In vierde positie stoof Bart door het laatste stuk van de rambla met topsnelheden van 57km/h, nauw gevolgd door Juan Perez:

Door een trage wissel van de zotte mountainbiker (Miguel Angel Cantero), komt Bart ruim voor hem de wisselzone uit en de rambla weer in:

Bart behield deze positie in de laatste run en kwam als derde over de meta: Een derde plaats voor Bartie!!!!

Nadat de mannen vertrokken waren, maakten de 7 vrouwen zich klaar voor de start:

En 5 minuten na de mannen kregen de vrouwen het startschot, waarbij Barbara en Dori (afkorting van Maria Dolores) de kop nemen:

Het lopen ging goed:En met een tevreden gevoel kwam ik als vijfde de wisselzone in, met 60 sec achterstand op Paqui (afkorting van Francisca) en 30 sec achterstand op Isabel. Ik kende het grootste deel van het mountainbike-parcour, omdat we vorige week naar Puerto Lumbreras gekomen waren om het parcour te bekijken, en ik wist dat ik Isabel en Paqui enkel kon verslaan door genoeg voorsprong te nemen in de eerste 10km: de beklimming! Isabel en Paqui zijn vooral goed als het aankomt op technisch mountainbiken, en ik ben vooral goed als het aankomt op kracht. Vol goede moed rende ik de wisselzone uit met mijn mountainbike, om er flink tegenaan te gaan:

Ik voelde me vrij sterk, en na enkele kilometers reed ik Isabel voorbij, die nog probeerde aan te hangen, maar dat lukte haar niet. Vlak daarna reed ik Paqui voorbij, en daarna had ik nog een 7-tal mannen voorbij gereden. Maar na de klim, kwam de afdaling.... Het eerste stuk van de afdaling was te technisch voor mij, en had ik moeten wandelen. Daarna volgde er een 3km afdaling door los zand. Mijn mountainbike schoof van de ene naar de andere kant, maar ik had het onder controle, en ik was al trots dat ik niet was afgestapt! Maar mijn snelheid was laag, en doordat ik nog niet genoeg ervaring heb, was ik heel veel tijd verloren op de afdaling en waren Isabel en Paqui mij voorbij gereden. Uiteindelijk kwam ik als vijfde vrouw de wisselzone in, en kon ik aan mijn laatste run beginnen. Ondanks dat we 5 minuten na de mannen vertrokken waren, werd ik gedurende een groot gedeelte de wedstrijd vergezeld door een groepje mannen, waarmee ik uiteindelijk ook over de meta gekomen ben. Als vijfde vrouw (met een derde looptijd in de laatste run), kwam ik over de finish-lijn, waar Isabel en Bart mij stonden op de wachten. Een schitterende wedstrijd!!! Alleen toch jammer van de afdaling.

Na de wedstrijd was er vanalles voorzien qua drinken, broodjes en mandarijnen. Nadat we uitgebreid gekletst hadden met onze X-duatlon-amigos, volgde de prijsuitreiking. Bij de mannen kregen de eerste 10 een beker, en bij de vrouwen kreeg iedereen een beker! (maar deze keer geen premios en metalico).

Hieronder van links naar rechts: Raul (2e), Ramon (1e) en Bart (3e)

Van links naar rechts: Dori (2e), Barbara (1e), Isabel (3e), Paqui (4e), ik (5e) en Antonia (6e)

Hieronder: Bart en Lucas van CT Aguilas

Na de prijsuitreiking hebben de mountainbikes in de auto geladen en zijn we naar Jumilla gereden. Tijdens de autorit hebben we wat gegeten, om vervolgens in Jumilla direct weer te kunnen starten met mountainbiken. Dit was namelijk onze enige kans om het mountainbike-parcour te gaan bekijken van de laatste regionale X-duatlon van dit seizoen. Om 15.30h uur vertrokken we in Jumilla op de mountainbike. Het was aan het stormen en het was maar 16 graden. Het 28km mountainbike-parcour was zwaar (behoorlijk veel hoogtemeters) en behoorlijk technisch (veel losse stenen, rotsen en smalle afdalingen). Zelfs Bart moest op een plaats afstappen van zijn mountainbike, omdat het te gevaarlijk was. Om 18h, net voordat het donker begon te worden, waren we weer terug bij de auto. Een zware, maar fijne dag! met de nodige uurtjes op de mountainbike!! Toen we weer thuis waren, hadden we snel onze spullen opgeruimd, een warme douche genomen, pizza´s in de oven, en daarna lekker vroeg in bed!!!

Groetjes, Annika