Vandaag de Triatlon van Aguilas, clasificatoria voor het Spaans Kampioenschap Triatlon Elite. Bart verscheen vandaag alleen aan de start, met mij als supportster. Het doel was binnen de eerste 20 te eindigen, om zich te classificeren voor het Spaans Kampioenschap Elite in Ferrol. Dat het een lastige opgave zou worden, was een feit.
Op normaal uur zijn we opgestaan met warm en vochtig weer. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Aguilas. Daar aangekomen heeft Bart rustig zijn spulletjes klaargemaakt, ingereden en ingelopen. Intussen heb ik gekeken naar de vrouwen wedstrijd, die op dat moment aan de gang was. Ik had besloten om deze wedstrijd niet deel te nemen, omdat ik geen interesse had om naar het Spaans Kamioenschap te gaan en omdat het geen wedstrijd is die telt voor de Murcia Ligas. In Aguilas was het ook warm en vochtig, en Bart had zijn start om 12.45h. Met een 100 elite ging hij van start, en deze keer gelukkig zonder medusas. Omdat de watertemperatuur net 23 graden was, was het zonder wetsuit, waar Bart niet zo blij mee was.
Het zwemonderdeel was niet goed verlopen. Er moest behoorlijk geduwd, getrokken en geslagen worden. Dit was Bart niet goed afgegaan en had hem meer energie gekost dan het zou moeten gekost hebben. Hij kwam als dik in de 50 geheel misselijk uit het water waardoor hij in de wisselzone zijn fiets was voorbij gelopen en nog meer tijd had verloren. Dus toen moest er een inhaal race gebeuren om de groep terug te pakken. In de tweede rond was het hem gelukt. Er was een kopgroep van 10 mannen, die weg was, een ander niveau. En dan zat Bart in de grote groep van 50-60 mannen. De organisatie had hier blijkbaar geen rekening mee gehouden, want de ingang van de wisselzone was onwaarschijnlijk smal.
Ok, hier ga ik dan verder. Omdat ik al genoeg geduwd en getrokken had voor vandaag, had ik weinig animo om dat nog een keer op de fiets te doen. Met als resultaat dat ik dus achteraan in de polonaise de wisselzone in kwam. Een polonaise is eigelijk een slecht woord, want over het algemeen gaat deze nog vooruit, het leek meer op de processie van Echternach; twee stappen vooruit en drie achteruit. Ongelooflijk (en ook ongehoord), dat dit soort zaken zo slecht georganiseerd kunnen zijn. Een zelfde soort fout hadden ze bij de duatlon gedaan. Maar dit terzaken.
Omdat ik gigantisch veel tijd was verloren om eens eindelijk mijn fiets te mogen parkeren, had ik ook niet meer veel spirit voor het lopen. Toch ging het al weer een beetje beter dan in Cartagena, dus daar was ik toch blij mee.
Ook al dat ik niet bij de eerste twintig was, kan ik toch tevreden terugkijken naar de wedstrijd. Tenminste het fietsen en het lopen. En laten we dat zwemmen maar snel vergeten.
Voordeel dat het ons weer een verplaatsing naar Galicie uitspaart!!
Allez dat was het verhaal van dit weekend. Volgend weekend staan er natuurlijk andere festiviteiten op het programma, maar dat is voor volgende week.
En om af te sluiten wensen we papa een gelukkige verjaardag toe en veel succes met zijn nieuwe voordeur!!!!!
Groetjes,
de Murcia gezinnie
5 minuten na de mannen-start, konden de vrouwen van start gaan. Ik voelde me vrij sterk bij het inrijden op de fiets, maar had weinig vertrouwen in het lopen. Intussen 2 maanden zonder looptraining. Omdat de blessure aan mijn been met rust niet vanzelf verdween, ben ik afgelopen week naar een sportarts geweest die tevens ook fysio is. De constatering was tenderistis (peesontsteking), zonder twijfel. Donderdag en vrijdag voor de wedstrijd heb ik een behandeling van 2 uur gekregen, wat werkelijk wonderen gedaan heeft. Mijn been voelde goed, maar dat nam niet weg dat er 2 maanden geen looptrainingen gedaan waren. Om 10.35 uur ging het startschot van de vrouwen. Direct nam ik de kop met Mabel achter mij. Het zwemmen ging goed en na de eerste boei kon de inhaalrace van mannen beginnen. De zwemtocht terug naar de wisselzone was vrij lastig, omdat ik me moeilijk kon orienteren, waardoor ik veel moest kijken en ik veel extra meters gemaakt heb. Desondanks, was ik, met Mabel achter mij, toch met 2 minuten voorsprong het water uitgekomen op de rest van de vrouwen. Het laatste stukje in de haven was nog even vechten met een kudde mannen, maar het zwemonderdeel was goed verlopen. In de wisselzone kwam ik mijn wetsuit niet uit, waardoor Mabel voor mij op de fiets zat. Eindelijk uit mijn wetsuit kon het fietsonderdeel beginnen. Na 100 meter zag ik Mabel naast haar fiets wandelen, een platte band. Dit was niet geheel ongustig voor mij. Ik kreeg de leiding in de wedstrijd, met een jury-motor bij mij. Het fietsen ging goed, ook het bergje kwam ik goed omhoog. Als eerste kwam ik de wisselzone in, en daarna kon het zwaarste onderdeel beginnen, het lopen. De eerste ronde heb ik rustig aangedaan, om te kijken hoe mijn been reageerde. Het ging vrij ok, en had geen last. Na het keerpunt zag ik dat de tweede vrouw flink was bijgelopen, dus heb ik de tweede ronde versneld, zodat ze niet verder bij kon lopen. Toen uiteindelijk de finish in zicht was, heb ik nog wat versneld, omdat ik de winst niet meer uit handen wilde geven..... en ja.... voor mij de eerste keer goud in España!!!! Totaal onverwacht, maar wel heel blij!!! Met het vrouwenteam Aguilas waren we ook eerste geworden. 
3 minuten na de mannen zijn de vrouwen van start gegaan. Het zwemmen met wetsuit was zwaar, maar het zwemmen ging goed. Ik ging direct aan kop en halverwege het zwemparcour begon mijn inhaal-race van mannen, wat behoorlijk vervelend was. Van mij hadden ze toch meer dan 3 minuten tussen de mannen en vrouwen start mogen laten! In het deelnemersveld van 250 mannen en vrouwen, had ik uiteindelijk de 13e zwemtijd!! dus daar was ik heel tevreden mee. Tot mijn verbazing kwam ik vrij gemakkelijk uit mijn wetsuit en daarna kon het fietsen beginnen. De eerste vrouw kon ik niet meer inhalen, en ik had toch een 2 minuten voorsprong op de 3e vrouw die hetzelfde tempo als mij rijdt. Maar na bijna 3 van de 4 fietsrondes gereden te hebben, komt ze ineens voorbij gereden in de grootste mannen groep van de wedstrijd. Het is strict verboden om als vrouw met de mannen te stayeren, maar omdat er nauwelijks controle was van de jury, was zij, op het moment dat die grote groep mannen voorbij gereden kwam, gewoon in hun wiel gaan hangen, en was mij die 2 minuten ingereden. Ik was behoorlijk boos, en ben dan in haar wiel gaan hangen. Alle voorsprong die ik gehaald had op het zwemonderdeel was ineens weg. Samen met haar heb ik de laatste ronde gefietst, en uiteindelijk heb ik haar moeten laten gaan op de laatste 5km lopen. Ik had al een maand niet meer gelopen, en dus zat er niet meer in. Uiteindelijk ben ik als 3e over de finish gekomen, mijn eerste podiumplaats dit jaar.
Met het vrouwenteam van Aguilas zijn we 1e geworden, en het mannenteam was 4e. Na de wedstrijd voelde ik het melkzuur al door mijn lijf vloeien, en gisteren was ik stijf, maar vandaag is het nog erger. Ik kan bijna niet meer lopen! Door het zand rennen, en over de golven springen ben ik blijkbaar niet echt gewoon! Tijdens en na de wedstrijd heb ik geen last gehad van mijn peesblessure, dus daar was ik wel tevreden over. 
.jpg)
