Na het trainings-kamp met Radka werd het tijd om ons voor te bereiden voor de Cross duatlons (duatlones de montaña). Nadat de eerste X-duatlon in Yecla was afgelast, volgde het weekend daarna de X-duatlon van Cieza. Voor mij was het mountainbiken weer even wennen, maar na enkele keren oefenen achter de Condomina, ging het voldoende om te kunnen deelnemen. De afgelopen twee weken had ik niet veel kunnen trainen omdat ik me niet lekker voelde. Of het griep was (veel mensen zijn ziek), allergie en/of veel werk in het zwembad, ik weet het niet, maar fit was ik niet, en vooral in de ochtende voelde ik mij vaak slecht. Tot de dag voor de wedstrijd had ik zitten twijfelen om wel of niet te starten. Tot mijn grote verbazing voelde ik mij vrij OK toen zondag 25 oktober de wekker ging, dus de beslissing was gemakkelijk: starten!
Iedereen ging er als een speer vandoor, en ik begon zo goed als in de laatste positie. 
Echt onder de indruk was ik niet, want ik wist wat ons nog te wachten stond! Radka en Harry hadden mij tips gegeven om mijn looptechniek te verbeteren, het ging al een stuk beter (nu alleen nog wat meer trainen om ook daadwerkelijk snel te zijn...).
Ik kende het parcour, omdat ik vorig jaar ook had meegedaan. Het is een zwaar parcour, en dit jaar hadden ze het zelfs nog iets zwaarder gemaakt. Het eerste deel bestond uit 5,1 km onverhard lopen, met onder andere een berg erin die zowel naar boven (1,2 km met gemiddeld +10%) als naar beneden (1,2 km met gemiddeld +10%) flink steil is. Het tweede deel bestond uit 21 km mountainbiken waarbij in de eerste ronde dezelfde berg mocht worden afgelegd, maar deze keer op de mountainbike, om vervolgens twee minder zware rondes af te leggen. Het derde deel bestond uit 2,5km lopen langs de rivier (vlak parcour). Hieronder staat het perfil en de parcours.
Omdat het de afgelopen week nog geregend had en veel gewaaid had, lagen er veel losse stenen op het parcour. Dit maakte dat ik in de eerste 5,1 km run, 3 keer was omgeklonken met mijn linker-voet... Toch had ik er niet zoveel last van, en ben ik gewoon doorgegaan. Tijdens de eerste run was ik de hele tijd samen met Isabel Maria Buendia Sanchez (zij was sterker bergaf en ik was sterker bergop). Hieronder: tijdens het eerste stuk van de Zig-Zag naar boven met mijn verbeterde looptechniek 
Na het loop-parcour lag ik in zesde positie en kon ik beginnen aan mijn favoriete onderdeel: het mountainbike parcour. Vorig jaar had ik hier de snelste fiets-tijd, maar ik wist dat dat er dit jaar niet zou inzitten, maar toch had ik er zin in! Tijdens het fietsparcour kon mijn inhaal-race beginnen. Vooral op de steile beklimming naar boven had ik de nodige mannen en 2 vrouwen ingehaald. In de afdaling had ik toch wat schrik met de losliggende stenen, en daar heb ik wat tijd verloren, maar al met al was het fietsparcour goed gegaan. Na het fietsparcour lag ik in vierde positie en moest er enkel nog 2,5km vlak gelopen worden. In de laatste run had ik mijn vierde positie behouden en na 1 uur en 46 minuten kwam ik tevreden over de meta!! wetend dat ik nu de eerste plaats heb in de mega-liga (nu maar hopen dat ik die kan behouden).
Bart voelde zich al niet fit in de warming-up en had zijn dag niet. Hieronder van boven naar onder: Emilio Miras Costa, Antonio Jose Caparros, Ramon Garcia en Bart in het eerste stuk van de Zig-Zag.
Ook Bart had in de eerste run zijn enkel verzwikt, en hij kwam als 10e de eerste wisselzone in.
Vervolgens kwam hij op het mountainbike-onderdeel in een groepje van 5 mannen terecht. Hieronder: Bart die aan zijn volgende fietsronde begint.
Bart had weinig fut, maar had toch nog de 5e fietstijd! Vervolgens was hij de man met de hamer tegengekomen en in de laatste 500m van de tweede run, en was het voorbij. Als 8e kwam Bart over de finish in een tijd van 1 uur en 19 minuten.
Na de prijsuitreiking volgde de tombela, en Bart had prijs: een camelbak fiets-drink-rugzak!! Het was een geslaagde wedstrijd: een goede sfeer en organisatie en we hadden ons goed vermaakt. Na de tombela en afscheid genomen te hebben van al onze triatlon-amigos gingen we naar Alhama de Murcia. Daar hebben we eerst wat gegeten, en daarna hebben we de mountainbikes opnieuw in elkaar gezet om het X-duatlon parcour van Alhama de Murcia te bekijken. Jaja, ik word nog eens een echte mountainbike-freak!
Gelukkig was het uur verzet, dus moesten we niet voor dag en dauw opstaan. Na het ontbijt en onze andere vaste wedstrijd-rituelen gingen we naar Cieza. Daar aangekomen was er al veel volk. Nadat we een parkeerplaats hadden gevonden, hadden we snel de mountainbikes in elkaar gezet, en onze dorsalen opgehaald. Daarna hadden we een deel van het mountainbike-parcour gefietst als warming up, gevolgd door het inrichtten van de wisselzone en als afsluiting de tweede warming-up op het loopparcour. Eigelijk was er niet veel beweging nodig om warm te worden, want het was 30 graden op het moment van de wedstrijd. Om 11:15h was het zover, en konden we van start. De vrouwen kregen de eerste start.
Iedereen ging er als een speer vandoor, en ik begon zo goed als in de laatste positie. Echt onder de indruk was ik niet, want ik wist wat ons nog te wachten stond! Radka en Harry hadden mij tips gegeven om mijn looptechniek te verbeteren, het ging al een stuk beter (nu alleen nog wat meer trainen om ook daadwerkelijk snel te zijn...).Ik kende het parcour, omdat ik vorig jaar ook had meegedaan. Het is een zwaar parcour, en dit jaar hadden ze het zelfs nog iets zwaarder gemaakt. Het eerste deel bestond uit 5,1 km onverhard lopen, met onder andere een berg erin die zowel naar boven (1,2 km met gemiddeld +10%) als naar beneden (1,2 km met gemiddeld +10%) flink steil is. Het tweede deel bestond uit 21 km mountainbiken waarbij in de eerste ronde dezelfde berg mocht worden afgelegd, maar deze keer op de mountainbike, om vervolgens twee minder zware rondes af te leggen. Het derde deel bestond uit 2,5km lopen langs de rivier (vlak parcour). Hieronder staat het perfil en de parcours. Omdat het de afgelopen week nog geregend had en veel gewaaid had, lagen er veel losse stenen op het parcour. Dit maakte dat ik in de eerste 5,1 km run, 3 keer was omgeklonken met mijn linker-voet... Toch had ik er niet zoveel last van, en ben ik gewoon doorgegaan. Tijdens de eerste run was ik de hele tijd samen met Isabel Maria Buendia Sanchez (zij was sterker bergaf en ik was sterker bergop). Hieronder: tijdens het eerste stuk van de Zig-Zag naar boven met mijn verbeterde looptechniekNa het loop-parcour lag ik in zesde positie en kon ik beginnen aan mijn favoriete onderdeel: het mountainbike parcour. Vorig jaar had ik hier de snelste fiets-tijd, maar ik wist dat dat er dit jaar niet zou inzitten, maar toch had ik er zin in! Tijdens het fietsparcour kon mijn inhaal-race beginnen. Vooral op de steile beklimming naar boven had ik de nodige mannen en 2 vrouwen ingehaald. In de afdaling had ik toch wat schrik met de losliggende stenen, en daar heb ik wat tijd verloren, maar al met al was het fietsparcour goed gegaan. Na het fietsparcour lag ik in vierde positie en moest er enkel nog 2,5km vlak gelopen worden. In de laatste run had ik mijn vierde positie behouden en na 1 uur en 46 minuten kwam ik tevreden over de meta!! wetend dat ik nu de eerste plaats heb in de mega-liga (nu maar hopen dat ik die kan behouden).3 minuten na de vrouwen gingen de mannen van start.
Bart voelde zich al niet fit in de warming-up en had zijn dag niet. Hieronder van boven naar onder: Emilio Miras Costa, Antonio Jose Caparros, Ramon Garcia en Bart in het eerste stuk van de Zig-Zag.Ook Bart had in de eerste run zijn enkel verzwikt, en hij kwam als 10e de eerste wisselzone in. Vervolgens kwam hij op het mountainbike-onderdeel in een groepje van 5 mannen terecht. Hieronder: Bart die aan zijn volgende fietsronde begint.Bart had weinig fut, maar had toch nog de 5e fietstijd! Vervolgens was hij de man met de hamer tegengekomen en in de laatste 500m van de tweede run, en was het voorbij. Als 8e kwam Bart over de finish in een tijd van 1 uur en 19 minuten.Na de prijsuitreiking volgde de tombela, en Bart had prijs: een camelbak fiets-drink-rugzak!! Het was een geslaagde wedstrijd: een goede sfeer en organisatie en we hadden ons goed vermaakt. Na de tombela en afscheid genomen te hebben van al onze triatlon-amigos gingen we naar Alhama de Murcia. Daar hebben we eerst wat gegeten, en daarna hebben we de mountainbikes opnieuw in elkaar gezet om het X-duatlon parcour van Alhama de Murcia te bekijken. Jaja, ik word nog eens een echte mountainbike-freak!Groetjes,
Annika
.jpg)
No hay comentarios:
Publicar un comentario