Duatlon Torre Pacheco 2009

Afgelopen zaterdag was het dan weer zo ver. De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar. De place to be was Torre Pacheco. Voor ons was het de eerste keer dat we hier waren. De omgeving en het wedstrijd circuit waren gelijk aan die van de duatlon van Fuenta Alamo. Het loopparcour was een circuito urbano, door de hoofd straten van het dorp. En het fietsparcour was vlak en winderig, met een aantal rotondes en 2 bruggen. Net iets meer dan tien kilometer heen en dezelfde weg terug.
In tegenstelling tot de meeste wedstrijden konden we direct onze goodie bag gaan ophalen met daarin natuurlijk het t-shirt van de wedstrijd (en dit was dit keer de moeite!), en dan nog wat andere zaken zoals het nummer e.d.
De organisatie was al behoorlijk geroutineerd want ook de wisselzone was al opgebouwd en het zag er naar uit dat we ook op tijd zouden beginnen. Het was dan ook al de 17de keer dat deze duatlon werd georganiseerd. In tegenstelling tot vorig jaar waren er geen internationale prof atleten, die in Murcia komen overwinteren om zich klaar te maken voor het seizoen. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de wedstrijd een paar weken vroeger is dan normaal. Maar desondanks was de wedstrijd wel zo goed als volgeboekt (bijna 300 atleten).

Na het klaarmaken van de fietsen zijn we even wat gaan inrijden om het parcour een beetje te verkennen en om de spieren op te warmen. Het was toch wel even balen toen ik merkte dat de terugweg tegenwind was en niet de heenweg!

Mijn benen voelden niet geheel fris, maar dat was niet echt onverwacht. Toch was er al de nodige wedstrijd spirit in mijn lijf aanwezig.

Na het inrijden moesten de laatste zaken nog klaargemaakt worden, en vervolgens richting wisselzone om deze in te richten. Omdat ik vorig jaar 2de in het regionaal circuit was geworden had ik een voorkeursplaats in de wisselzone namelijk helemaal aan het uiteinde van de rij, en had ik ook het startnummer 2. Net wanneer we klaarstonden om te starten begon het nog eens goed te plensen zodat er een waterfilm over de straten lag waardoor de eerste run waarschijnlijk beter op de schaatsen gedaan was. Met veel moeite kon ik achter aan de eerste loopgroep bengelen, en dankzij een snelle wissel zat ik direct bij de kopgroep op de fiets. In deze kopgroep zaten alle sterke lopers van vorige jaar. Aangezien de sterkste lopers geen zin hadden om te fietsen en de minder goede lopers probeerden weg te komen (waaronder ik ook), werd het fietsen, dat meestal een moment is om tot rust te komen, een spel van veel rondkijken, demareren en demarages dichtrijden. Omdat het wegdek nat was was het behoorlijk gevaarlijk. Net voor halverwege had ik een beetje ruimte kunnen pakken samen met Emilio van Moto5, maar bij het draaien op de rotonde begon mijn achterband te slippen (droog weer band die was opgepompt voor droog weer). Waardoor ik toch even moest inhouden en toch ook even de schik te pakken had. Gelukkig ben ik overeind gebleven en begon het tweede deel van de fietsrit. Hetzelfde als het eerste deel. Stukken van net over de 20 per uur, en het volgende moment naar een stuk in de 40 per uur. Op gegeven moment kwamen we bij een rotonde waar een grote truck in het midden van de rotonde geparkeerd stond. Hierdoor moesten we uitwijken en hebben we de nodige tijd verloren. Vervolgens kwam een groepje van drie fietsers uit de achterhorde bijgereden, en veranderde het spel. Onder hun ook een ex prof wielrenner van Kelme. Er werd nog wat gedemareerd, maar het viel niet meer stil. Ik kwam bij de wisselzone als tweede en toen ik mijn fiets wou ophangen glee ik uit op de gladde matten en belande ik onder mijn fiets. Gelukkig had ik geen krampen gekregen ondanks de rare bewegingen en was de wissel nog behoorlijk snel, want ik ging net achter de eerste de wisselzone uit en 50 meter verder had ik hem al te pakken. Ik had geen enkel idee over hoe het achter mij zat. Ik was maar beginnen te lopen en ik gaf wat er nog in zat eigelijk in afwachting tot ze mij zouden voorbij lopen. Het bleef vrij rustig. Halverwege het lopen hoorde ik villa plaza achter mij naderen, hij demareerde een klein stukje en ik kon niet volgen. Hij bleef een stukje voor mij lopen, maar ik kon er niet meer aan komen, maar de afstand vergrootte ook niet meer. Voor de rest kwam er niemand meer en kwam ik als tweede over de lijn. Een stuk beter dan ik initieel gedacht had.

Annika haar wedstrijd was anders verlopen. Ze had al voor de wedstrijd buikpijn, en het lopen in de eerste run had dit niet bevorderd. Bij het lopen waren er al grote gaten geheel volgens verwachting. Ook het fietsen verbeterde de buikpijn niet. Ondanks de buikpijn heeft ze toch goed gereden en bij de tweede wissel was Annika practisch gelijk met nog enkele ander vrouwen. Aangezien de ere-plaatsen al uitgedeeld waren, en de buikpijn nog altijd aanwezig was, was de laatste run enkel iets wat nog moest gebeuren om aan te komen. Eindresultaat een 8ste positie. Toch was er nog een tweede plaats voor de vrouwen van Aguilas als team (Luz, Annika en Fuensanta).

Nu was het tijd om bij te praten met iedereen en wachten op de prijsuitreiking. Om standaard mijn verhaal af te sluiten: moe maar voldaan keerden ze terug naar huis.....

Tot de volgende keer, Bart